Tell Tale Signs - Frank Turner

God damn it, Amy!

We’re not kids any more

You can’t just keep waltzing out of my life

Leaving clothes on my bedroom floor

Like nothing really matters

Like pain doesn’t hurt

You should mean more to me by now

Than just heartbreak and a short skirt

You kind of remind me of scars on my arms

That I made, when I was a kid

With a disassembled disposable razor

I stole from my dad

When I thought that suffering was something

Profound that weighed down on wise heads

Not just something to be avoided

Something normal people dread

Well God damn it, Amy!

Well of course I’ve changed!

With all the things that I’ve done and the places I’ve been

I’d be a machine if I’d stayed the same

You’re still back where we started

You haven’t changed at all

Yeah you’re still trying to live like a kid

Like you could always have it all

You know you kind of remind me of scars on my arms

That I hid as best I could

That I covered with ink, but in the right kind of light

They still bleed through

Showing that there are some things that I just cannot change

No matter what I do

The tell tale signs of being used

Of being trapped inside of you

You’re a beautiful butterfly

Burned with a branding iron

Onto my outside, into my insides

Is a simple sign

To show off your ownership

Burned into my naked skin

Onto my outside, into my insides

It’s not even love anymore!

It’s just a claim upon my soul

It stains my skin, yeah, and it’s on my breath

And I’m ashamed to get undressed

In front of strangers, in case they see

The tell tale signs that you have left all over me

God damn it, Amy!

You’ll always remind me of scars on my arms

That I know will never fade

And it’s not like it’s something I think about each

And every day

I just occasionally catch myself scratching at them

As if they’d ever go away

But these tell tale signs are here to stay

And in the end, you know, that’s OK

Because you will always be a part

Of my patched up, patchwork, taped up tape deck heart

Godverdomme, Amy!

We zijn geen kinderen meer

Je kunt niet gewoon uit mijn leven blijven walsen

Kleding op mijn slaapkamervloer laten liggen

Alsof niets er echt toe doet

Alsof pijn geen pijn doet

Je zou nu meer voor me moeten betekenen

Dan alleen liefdesverdriet en een kort rokje

Je doet me een beetje denken aan littekens op mijn armen

Die ik maakte, toen ik een kind was

Met een gedemonteerd wegwerpscheermes

Ik heb van mijn vader gestolen

Toen ik dacht dat lijden iets was?

Diepgaand dat op wijze hoofden drukte

Niet alleen iets dat moet worden vermeden

Iets waar normale mensen bang voor zijn

Godverdomme, Amy!

Natuurlijk ben ik veranderd!

Met alle dingen die ik heb gedaan en de plaatsen waar ik ben geweest

Ik zou een machine zijn als ik hetzelfde was gebleven

Je bent nog steeds terug waar we begonnen

Je bent helemaal niet veranderd

Ja, je probeert nog steeds te leven als een kind

Alsof je altijd alles kunt hebben

Weet je, je doet me een beetje denken aan littekens op mijn armen

Dat ik me zo goed mogelijk verborg

Die ik met inkt heb bedekt, maar in het juiste soort licht

Ze bloeden nog steeds door

Laat zien dat er dingen zijn die ik gewoon niet kan veranderen

Wat ik ook doe

De veelbetekenende tekenen van gebruik

Van opgesloten zitten in jou

Je bent een mooie vlinder

Gebrand met een brandijzer

Naar mijn buitenkant, naar mijn binnenkant

Is een eenvoudig teken

Om te pronken met je eigendom

Verbrand in mijn naakte huid

Naar mijn buitenkant, naar mijn binnenkant

Het is niet eens meer liefde!

Het is gewoon een claim op mijn ziel

Het maakt vlekken op mijn huid, ja, en het is op mijn adem

En ik schaam me om me uit te kleden

In het bijzijn van vreemden, voor het geval ze het zien

De verklikkertekens die je over me heen hebt achtergelaten

Godverdomme, Amy!

Je zult me ​​altijd aan littekens op mijn armen doen denken

Dat waarvan ik weet dat het nooit zal vervagen

En het is niet alsof het iets is waar ik aan denk

En elke dag

Ik betrap mezelf er af en toe op dat ik aan ze krab

Alsof ze ooit zouden weggaan

Maar deze verklikkerborden zijn er om te blijven

En uiteindelijk, weet je, dat is oké

Omdat je altijd een onderdeel zult zijn

Van mijn opgelapte, lappendeken, afgeplakte cassettedeckhart