Зима - ZippO

Много хорошего, но из прошлого —

Помню: дороги, мосты те, что нас свели;

Помню те цветы, тот сладкий дым;

Помню ту зиму, что провели мы.

Помню день, помню ночь —

И не забыть мне тебя, не прочь.

Любил твои слова и твою нежность.

Утонув в словах ушёл во мрак на Вечность.

Ты и я — не забыть никогда,

Таяли две льдины у окна.

По губам осколки разбитого прошлого,

Ты вспоминаешь меня этой холодной ночью.

Не зря старалась так бессрочно.

Любила очень прочно, не отпускала в груди.

Оборвалась та нитка, и очень жалко,

Но бессрочно, вспоминаю этой ночью.

Припев:

Холодная зима дала поверить нам, что без смысла нет и прошлого.

Мы так любили бессмысленно, и те слова: «Не нужна».

Холодная зима дала поверить нам, что без смысла нет и прошлого.

Мы так любили бессмысленно, и те слова: «Не нужна».

Твои добрые руки и твоё сердце,

Словно падает грустью моментом в пекло.

Всё поблекло.

Ноты минора,

Ужасная погода, за окном минус сорок.

Помню набираю твой номер, а ты молчишь.

Никак не вспомнишь, как любили, всё забыли.

Минус жизни — ты и я, никогда

Не позабыть минуты той прошлой жизни.

Мы любили бессмысленно!

Холодные руки, замёрзшее сердце.

И две минуты, словно секунды,

Да, это жизнь, а мы — актёры.

Этой истории грустной не забудь, и знай —

Это сердце замёрзшее очень.

Не вспоминай этой темы больше.

Припев:

Холодная зима дала поверить нам, что без смысла нет и прошлого.

Мы так любили бессмысленно, и те слова: «Не нужна».

Холодная зима дала поверить нам, что без смысла нет и прошлого.

Мы так любили бессмысленно, и те слова: «Не нужна».

Veel goede dingen, maar uit het verleden -

Ik herinner me: de wegen, de bruggen die ons samenbrachten;

Ik herinner me die bloemen, die zoete rook;

Ik herinner me die winter die we doorbrachten.

Ik herinner me de dag, ik herinner me de nacht

En vergeet me niet over jou, het maakt niet uit.

Ik hield van je woorden en je tederheid.

Verdronken in woorden ging hij voor eeuwig de duisternis in.

Jij en ik - nooit vergeten

Twee ijsschotsen smolten bij het raam.

Op de lippen zijn fragmenten van een gebroken verleden,

Je herinnert je me op deze koude nacht.

Geen wonder dat ze het zo eindeloos probeerde.

Ze hield heel veel van, liet niet los in haar borst.

Die draad brak, en het is jammer

Maar voor onbepaalde tijd herinner ik me deze nacht.

Refrein:

De koude winter deed ons geloven dat er geen verleden is zonder betekenis.

We hadden zo zinloos lief, en die woorden: "Ik heb het niet nodig."

De koude winter deed ons geloven dat er geen verleden is zonder betekenis.

We hadden zo zinloos lief, en die woorden: "Ik heb het niet nodig."

Je goede handen en je hart

Alsof verdriet even in de hel valt.

Alles vervaagd.

kleine aantekeningen,

Vreselijk weer, min veertig buiten het raam.

Ik herinner me dat ik je nummer draaide en je zwijgt.

Je herinnert je nooit hoe je liefhad, je vergat alles.

Minus leven - jij en ik, nooit

Vergeet de minuten van dat vorige leven niet.

We hebben zinloos lief!

Koude handen, bevroren hart.

En twee minuten, zoals seconden,

Ja, dit is het leven, en wij zijn acteurs.

Vergeet dit trieste verhaal niet, en weet -

Dit hart is erg koud.

Onthoud dit onderwerp niet meer.

Refrein:

De koude winter deed ons geloven dat er geen verleden is zonder betekenis.

We hadden zo zinloos lief, en die woorden: "Ik heb het niet nodig."

De koude winter deed ons geloven dat er geen verleden is zonder betekenis.

We hadden zo zinloos lief, en die woorden: "Ik heb het niet nodig."