Je rentre - Zaz

Si les arbres ont grandi, du portail où je suis

Je vois dans le jardin balançoires et toboggans

Je sonne sans réponse, je n’attends pas, je fonce

J’emprunte le chemin, pas de chien méchant

Je rentre chez moi, je veux dire chez eux

Je ne reste pas ou juste un petit peu

Je rentre chez vous, comme c'était chez moi

Quand c'était chez nous … dernière fois

Si les gens sont gentils, comme je les remercie

Je vois dans le salon stylos-feutres et coloriages

Si rien n’a changé, tout est dérangé

Je connais la maison, je monte à l'étage

Et continue le voyage

Je rentre chez moi, je veux dire chez eux

Je ne reste pas ou juste un petit peu

Je rentre chez vous, comme c'était chez moi

Quand c'était chez nous la dernière fois

Si j’entends des cris qui sautent sur le lit

Je pousse la porte, je me reconnais

La chambre où j'étais, ce que je vivais

Petite fille métisse, des yeux la 'malice'

Le temps me transporte, à ce que j'étais

Et si je m’en vais

Les gens sont souriants, en les remerciant

Pas de p’tit café, il faut que j’y aille

On se fait des bisous, on se fait coucou

J’attends pour pleurer de passer le portail

Je rentre chez moi, je veux dire chez eux

Je ne reste pas ou juste un petit peu

Je rentre chez vous, comme c'était chez moi

Quand c'était chez nous la dernière fois

Je fais la promesse de ne plus croire en ce qui me ment

Ne plus me nier dans ma souffrance

Ce qui m’a fait du tort, je pardonne et après…

Survivre en tristesse, alors autant voir

Ivre, vivre puissamment essayer de trier

Ce que je ressens, l’enfance

Ce qui est dans mon corps, sans pouvoir expliquer ce que c’est

Je fais la promesse de ne plus croire en ce qui me ment

Ne plus me nier dans ma souffrance

Ce qui m’a fait du tort, je pardonne et après…

Laisser ma tristesse, alors autant voir

Ivre, vivre puissamment essayer de trier

Ce que je ressens, l’enfance

Ce qui est dans mon corps, sans pouvoir expliquer ce que c’est

Je fais la promesse de ne plus croire en ce qui me ment

Ne plus me faire chier dans ma souffrance

Ce qui m’a fait du tort, je pardonne et après…

Lâcher la tristesse, alors autant voir

Ivre, vivre puissamment essayer de trier

Ce que je ressens, l’enfance

Ce qui est dans mon corps, sans pouvoir expliquer ce que c’est

Als de bomen zijn gegroeid, van het portaal waar ik ben

Ik zie in de tuin schommels en glijbanen

Ik bel zonder antwoord, ik wacht niet, ik ga

Ik neem het pad, geen gemene hond

Ik ga naar huis, ik bedoel naar huis

Ik blijf niet of slechts een klein beetje

Ik kom bij je thuis alsof het thuis was

Toen het thuis was... de vorige keer

Als mensen aardig zijn, wat bedank ik ze dan

Ik zie in de woonkamer viltstiften en kleurplaten

Als er niets is veranderd, is alles in de war

Ik ken het huis, ik ga naar boven

En vervolg de reis

Ik ga naar huis, ik bedoel naar huis

Ik blijf niet of slechts een klein beetje

Ik kom bij je thuis alsof het thuis was

Toen het de laatste keer ons huis was

Als ik geschreeuw hoor springen op het bed

Ik duw de deur, ik herken mezelf

De kamer waar ik was, wat ik woonde

Klein Métis-meisje, kijkt naar de 'kwaadaardigheid'

De tijd brengt me terug naar wat ik was

En als ik ga

Mensen glimlachen en bedanken hen

Geen koffie, moet gaan

We kussen, we zeggen hallo

Ik wacht om te huilen om het portaal te passeren

Ik ga naar huis, ik bedoel naar huis

Ik blijf niet of slechts een klein beetje

Ik kom bij je thuis alsof het thuis was

Toen het de laatste keer ons huis was

Ik beloof niet te geloven in wat tegen mij liegt

Verloochen mij niet langer in mijn lijden

Wat mij onrecht heeft aangedaan, vergeef ik en daarna...

Overleef in verdriet, dus kan net zo goed zien

Dronken, leef machtig, probeer te sorteren

Wat ik voel, kindertijd

Wat er in mijn lichaam zit, kan niet uitleggen wat het is

Ik beloof niet te geloven in wat tegen mij liegt

Verloochen mij niet langer in mijn lijden

Wat mij onrecht heeft aangedaan, vergeef ik en daarna...

Verlaat mijn verdriet, dus kan net zo goed zien

Dronken, leef machtig, probeer te sorteren

Wat ik voel, kindertijd

Wat er in mijn lichaam zit, kan niet uitleggen wat het is

Ik beloof niet te geloven in wat tegen mij liegt

Je hoeft me niet meer kwaad te maken in mijn pijn

Wat mij onrecht heeft aangedaan, vergeef ik en daarna...

Laat het verdriet los, dus kan net zo goed zien

Dronken, leef machtig, probeer te sorteren

Wat ik voel, kindertijd

Wat er in mijn lichaam zit, kan niet uitleggen wat het is