Elegy - Youngblood Brass Band

«I'm sorry»:

It’s easy to say when you’ve got arms to find solace in

And lips to get drunk on

I remain ink-stained, disdained, ingrained

Are you feeling entertained?

I used to wonder what the pain was like

When my father’s heart exploded

Common art sold it but this won’t settle for silence

Now I’m volatile with self-violence

Trust me

Even patience wouldn’t try this venerable eye-sense

Since I found a beat left dying on the street

And took her home to pen-stitch the bleeding rhythm

She’d been selling ism

And we shared stories of correlating detonated coronaries

It’s beyond scary

But fear is the little death and I’m no muad’dib

You colonized my Arrakis

Helpless melange addict

With the right tactic and the wrong practice

Faulty emotional stillsuit

Left me dehydrated and rapless

Let the desert have me

I didn’t know it was the last kiss

You never told me it was the last kiss

You never told me shit

So now you’re gone

I’ll play the solo solar soldier

That’s eternally ignited

So now where’s your coal

(Gone) to hell in an old soul

It cannot burn like this

Trial by nostalgia

Like it’s all love, all over, all just

I guess I’m all folding

Because God knows I can’t deal holding sole trust

Thought I was quicksilver but its gold rush

Beat my cold crush into the promised land

I took a last stand

Before that promise banned

I tried to show promise jazz but it wandered past my thumb

And I hitched a ride alone to strife’s home

A microphone, a pen, and bad company to keep

Some things seem to seep out your pores

Embedded too deep to be indebted to speak

I’ll be better next week

In the bed where you freak

I’m dead as text

Believe me it’s not the sex

No pity please

No patronizing subtlety suffering me

No laughing irony

Publicly comedy tragically badgering my process of not mastering loss yet

(This) game set (to) match (light)

At least give me enough cash to get back… right?

Airport sadness, indeed

Cause I train MC’s in ways of emitting verbal rays

But this shit’s got me busted

Like mass transience… or transcendence

We all gotta transcend

Gotta transcend

Gotta transcend

Better a brother or father?

At least you kept it in the family

And I shouldn’t have assumed

That, as moons rise, only astute eyes see

My mindscape’s tenements bathed in light

Project-laden fright

See, night is the time I place self-wrought wooden dowels

Between street signs so as to build thought-ladders

The rungs, my lungs, exhale into you

Admittedly codependent

What makes it worse are the love-locks I built in front of the gateway

With each day I add a level

But your skeleton key sees through it all with those three words

So why keep building?

If distance is the answer I can fake it

And call it ascension

A.K.A.

not giving attention to how I really feel

And I don’t even know what that rung is

My greatest regret was not making this ladder/letter for two

I am what I write, and I wrote this all about you

I’m all about you

I’m all about you

I’m all about… you

"Mijn excuses":

Het is gemakkelijk te zeggen wanneer je armen hebt om troost in te vinden

En lippen om dronken van te worden

Ik blijf met inkt bevlekt, minachtend, diepgeworteld

Voel je je vermaakt?

Ik vroeg me af hoe de pijn was?

Toen mijn vaders hart explodeerde

Common Art heeft het verkocht, maar dit zal geen genoegen nemen met stilte

Nu ben ik vluchtig met zelfgeweld

Geloof me

Zelfs geduld zou dit eerbiedwaardige ooggevoel niet proberen

Sinds ik een beat vond die op straat doodging

En nam haar mee naar huis om het bloedende ritme te naaien

Ze verkocht ism

En we deelden verhalen over het correleren van ontplofte kransslagaders

Het is meer dan eng

Maar angst is de kleine dood en ik ben geen muad'dib

Je koloniseerde mijn Arrakis

Hulpeloze melange-verslaafde

Met de juiste tactiek en de verkeerde oefening

Defecte emotionele stillsuit

Liet me uitgedroogd en raploos achter

Laat de woestijn mij hebben

Ik wist niet dat het de laatste kus was

Je hebt me nooit verteld dat het de laatste kus was

Je hebt me nooit shit verteld

Dus nu ben je weg

Ik speel de solo-solaire soldaat

Dat is eeuwig ontstoken

Dus waar is je kolen?

(Gone) naar de hel in een oude ziel

Het kan niet zo branden

Proef door nostalgie

Alsof het allemaal liefde is, overal, allemaal gewoon

Ik denk dat ik allemaal fold

Omdat God weet dat ik er niet tegen kan om alleen te vertrouwen

Dacht dat ik kwikzilver was, maar het is goudkoorts

Versla mijn koude verliefdheid in het beloofde land

Ik nam een ​​laatste standpunt in

Voor die belofte verboden

Ik probeerde veelbelovende jazz te laten zien, maar het dwaalde langs mijn duim

En ik liftte alleen naar het huis van Strife

Een microfoon, een pen en slecht gezelschap om bij te houden

Sommige dingen lijken uit je poriën te sijpelen

Te diep ingebed om te kunnen spreken

Volgende week zal ik beter zijn

In het bed waar je gek van wordt

Ik ben dood als tekst

Geloof me, het is niet de seks

Geen medelijden alstublieft

Geen betuttelende subtiliteit die me pijn doet

Geen lachende ironie

Publieke komedie die op tragische wijze mijn proces lastigvalt om verlies nog niet onder de knie te krijgen

(Deze) spelset (om) overeen te komen met (licht)

Geef me tenminste genoeg geld om terug te krijgen... toch?

Luchthaven verdriet, inderdaad

Omdat ik MC's train in manieren om verbale stralen uit te zenden

Maar deze shit heeft me gepakt

Zoals massale vergankelijkheid... of transcendentie

We moeten allemaal transcenderen

moet transcenderen

moet transcenderen

Beter een broer of vader?

Je hebt het tenminste in de familie gehouden

En ik had niet mogen aannemen

Dat, als de manen opkomen, alleen scherpzinnige ogen zien

De huurkazernes van mijn geest baden in licht

Project-beladen schrik

Kijk, de nacht is de tijd dat ik zelf gemaakte houten deuvels plaats

Tussen straatnaamborden om gedachtenladders te bouwen

De sporten, mijn longen, ademen in jou uit

Toegegeven codependent

Wat het nog erger maakt, zijn de liefdessloten die ik voor de gateway heb gebouwd

Met elke dag voeg ik een niveau toe

Maar je loper doorziet het allemaal met die drie woorden

Dus waarom zou je blijven bouwen?

Als afstand het antwoord is, kan ik het faken

En noem het hemelvaart

AKA

geen aandacht schenken aan hoe ik me echt voel

En ik weet niet eens wat die beltoon is

Mijn grootste spijt was het niet maken van deze ladder/brief voor twee

Ik ben wat ik schrijf, en ik heb dit allemaal over jou geschreven

Ik ben gek van je

Ik ben gek van je

Ik ben gek van je