Gallows Frame - Words Of Farewell

In times of silent prosperity

Doubt may grow the most

As the intrepid soul challenges the constancy

Tip the balance and it may shatter the equilibrium

Towering above these industrial landscapes

A lifetime of impressions all to be lost in indifference

I beheld the flare stacks with their flaming heads

For the world will not find its end in an instantaneous flash

But with whimpering decay it will have to suffice

And so do I

The gallows frame edged against the grim sky

In a continuous display of monotony

Numb me, alienate me, leave me in spatial disarray

This alienation causes disorientation

So as you hear my voice for the last time

You shall always remember that I once lived here

Where the sun shines through the smoky alleys

Upon only those who pierce the state of trust

When its foundation’s very fabric is eroded rapidly

The gallows frame edged against the grim sky

In a continuous display of monotony

Numb me, alienate me, leave me in spatial disarray

Leave me at the wayside, down here in the gutter

So leave me out here in the cold, face down in the dirt

Leave me at the wayside, down here in the gutter

So leave me out here in the cold, face down in the dirt, yeah

Leave me at the wayside, down here in the gutter

So leave me out here in the cold, face down in the dirt

Leave me at the wayside, down here in the gutter

So leave me out here in the cold, face down in the dirt

In tijden van stille welvaart

Twijfel kan het meest groeien

Terwijl de onverschrokken ziel de standvastigheid uitdaagt

Kantel de balans en het kan het evenwicht verstoren

Torenhoog boven deze industriële landschappen

Een leven aan vertoningen die allemaal verloren gaan in onverschilligheid

Ik zag de fakkels met hun vlammende koppen

Want de wereld zal zijn einde niet vinden in een onmiddellijke flits

Maar met jammerend verval zal het moeten volstaan

En ik ook

Het frame van de galg scherp af tegen de grimmige lucht

In een continue weergave van eentonigheid

Verdoof me, vervreemd me, laat me in ruimtelijke wanorde

Deze vervreemding veroorzaakt desoriëntatie

Dus als je mijn stem voor de laatste keer hoort

Je zult je altijd herinneren dat ik hier ooit heb gewoond

Waar de zon schijnt door de rokerige steegjes

Alleen op degenen die de staat van vertrouwen doorbreken

Wanneer het weefsel van de fundering snel wordt geërodeerd

Het frame van de galg scherp af tegen de grimmige lucht

In een continue weergave van eentonigheid

Verdoof me, vervreemd me, laat me in ruimtelijke wanorde

Laat me aan de kant van de weg, hier beneden in de goot

Dus laat me hier in de kou staan, met mijn gezicht naar beneden in de modder

Laat me aan de kant van de weg, hier beneden in de goot

Dus laat me hier in de kou staan, met mijn gezicht naar beneden in de modder, yeah

Laat me aan de kant van de weg, hier beneden in de goot

Dus laat me hier in de kou staan, met mijn gezicht naar beneden in de modder

Laat me aan de kant van de weg, hier beneden in de goot

Dus laat me hier in de kou staan, met mijn gezicht naar beneden in de modder