Romanze - Wise Guys

Sie trafen sich am Strand kurz vor dem Sonnenuntergang

Und lächelten und waren leicht verlegen.

Alles war so neu, sie kannten sich noch nicht sehr lang.

Er streckte ihr 'nen Rosenstrauß entgegen.

Sie sagte: «Rosen wecken so romantische Gefühle.»

Da nickte er und sprach: «Ja, zweifelsohne!

Da reichen in der Nase ein paar tausend Moleküle

Der Duftstoffe mit Namen 'Pheromone'.»

Und sie saßen eine ganze Weile schweigend beieinander

Und blickten auf das weite Meer hinaus,

Und blickten auf das weite Meer hinaus.

Da flüsterte sie: «Schau!

Der Mond ist heute riesengroß!

Die Nacht ist viel zu schön, um je zu enden.

Es ist hier so romantisch, ich bin schon ganz atemlos!»

Und sie fasste ihn ganz sanft an beiden Händen.

Er sagte: «Du, der Durchmesser des Monds am Firmament

Ist konstant einunddreißig Bogenminuten,

Also ungefähr ein halbes Grad, das ist ganz evident.

Es wär' falsch, verschied’ne Größen zu vermuten.»

Und sie saßen eine ganze Weile schweigend beieinander

Und blickten auf das weite Meer hinaus,

Und blickten auf das weite Meer hinaus.

So saßen sie am Meer in dieser warmen Sommernacht.

Sie griff nach seiner Hand und seufzte leise:

«Wie wundervoll die Sterne funkeln — es ist eine Pracht!»

Und sie schmiegte sich an ihn auf sanfte Weise.

Er sah sie an und sagte nur: «Die Sterne funkeln nicht.

Das wäre ja verrückt, wenn das so wäre!

Es sieht vielleicht so aus, doch es bricht sich nur das Licht

In den Schichten oben in der Atmosphäre.»

Und sie saßen eine ganze Weile schweigend beieinander

Und blickten auf das weite Meer hinaus.

Und dann ging sie ohne ihn nach Haus'.

Ze ontmoetten elkaar op het strand net voor zonsondergang

En glimlachte en was een beetje beschaamd.

Alles was zo nieuw, ze kenden elkaar nog niet zo lang.

Hij hield haar een bos rozen voor.

Ze zei: "Rozen roepen zulke romantische gevoelens op."

Toen knikte hij en zei: "Ja, zonder twijfel!

Een paar duizend moleculen zijn genoeg in de neus

De geuren genaamd 'feromonen'.»

En ze zaten samen in stilte voor een lange tijd

en keek uit over de wijde zee,

En keek uit over de wijde zee.

Toen fluisterde ze: "Kijk!

De maan is enorm vandaag!

De nacht is veel te mooi om ooit te eindigen.

Het is hier zo romantisch, ik ben buiten adem!"

En ze nam hem heel voorzichtig bij beide handen.

Hij zei: "Jij, de diameter van de maan aan het firmament...

Is constant eenendertig boogminuten,

Dus ongeveer een halve graad, dat is vrij duidelijk.

Het zou verkeerd zijn om verschillende maten aan te nemen."

En ze zaten samen in stilte voor een lange tijd

en keek uit over de wijde zee,

En keek uit over de wijde zee.

Dus zaten ze aan zee op deze warme zomernacht.

Ze pakte zijn hand en zuchtte zacht:

«Hoe wonderbaarlijk fonkelen de sterren - het is een pracht!»

En ze kroop zachtjes tegen hem aan.

Hij keek haar aan en zei gewoon: "De sterren fonkelen niet.

Dat zou te gek zijn als dat zo was!

Het ziet er misschien zo uit, maar het breekt alleen het licht

In de lagen in de atmosfeer."

En ze zaten samen in stilte voor een lange tijd

En keek uit over de wijde zee.

En toen ging ze zonder hem naar huis'.