Das fremde Wesen - Wise Guys

Ich glaube nicht nur an die Existenz von Aliens

Ich glaub sogar, dass sie schon längst unter uns leben

Außerirdische, die ihren Galaxien entfliehn

Und sich geradewegs zur Erde hin begeben

Sie ham sich angepasst und sehen fast

So aus wie wir, nur schöner

Sie essen gerne Kerne

Doch nie Gyros oder Döner

Ich kenn ein solches Alien

Das eine fremde Sprache spricht

Die klingt zwar fast genau wie uns’re

Doch versteh’n kann man sie nicht

Wenn es «ja» sagt, meint es «nein»

Will es nett sein, wirkt es kühl

Sagt’s: «Ich brauch nur fünf Minuten»

Zeugt das von wirrem Zeitgefühl

Ich fürchte fast, beim Raumschifflanden

Beim Betreten des Planeten

Kam ihm irgendwie der Sinn für Logik vollständig abhanden

Denn leider hält's nicht viel vom Denken

Es lässt sich lieber lenken

Von abstrusen Emotionen

Es ist nicht leicht, mit ihm zu wohnen

Das fremde Wesen

Vom unendlich fernen Stern

Das mir so unendlich fremd ist —

Ich hab’s trotzdem einfach gern

Das Wesen, mit dem mich rein gar nichts eint:

Es ist mein geliebter Feind:

Dem ich trotzdem nicht vertrau:

Dieses Wesen nennt sich «Frau»

Ich glaube nicht nur an die Existenz von Aliens

Ich glaub sogar, dass sie schon längst unter uns leben

Aliens, die man verbannte

Weil man rechtzeitig erkannte

Dass sie immer viel mehr nehmen, als sie geben

Sie ham sich angepasst

Und wirken fast

Wie wir, nur eher hässlich

Sind nicht niedlich, selten friedlich

Und ganz sicher nie verlässlich

Ich kenn ein solches Alien

Das eine fremde Sprache spricht

Die klingt zwar fast genau wie uns’re

Doch es beherrscht sie leider nicht

Will man mit ihm reden

Wirkt es meistens abgelenkt

In vielen Fällen ist’s nicht das Gehirn

Mit dem es denkt

Vielleicht gab’s 'ne Metamorphose

Beim Betreten des Planeten

Und es rutschte ihm dabei nicht nur das Herz tief in die Hose

Es will nicht lesen, kann kaum schreiben

Und lässt sich am liebsten treiben

Von gebündelten Hormonen

Es ist nicht leicht, mit ihm zu wohnen

Das fremde Wesen vom unendlich fernen Stern

Dass mir so unendlich fremd ist

Ich hab’s trotzdem einfach gern

Das Wesen mit dem mich rein gar nichts eint:

Es ist mein geliebter Feind

Den man kaum verstehen kann

Dieses Wesen nennt sich «Mann»

Ist das der Grund

Warum wir zwei uns so viel zoffen?

Komm’n wir von verschiednen Sternen

Und ham uns nur getroffen

Um uns hier schnell zu vermehr’n?

Das würde einiges erklär'n

Zum Beispiel, warum ihr so schwierig seid

…und warum man euch nie versteht

…und warum ihr so komisch ausseht

…und man nie weiß, wie’s euch grad geht…

…und warum man euch nie versteht

Ik geloof niet alleen in het bestaan ​​van buitenaardse wezens

Ik geloof zelfs dat ze al heel lang onder ons wonen

Buitenaardse wezens die aan hun sterrenstelsels ontsnappen

En ga rechtstreeks naar de aarde

Ze hebben zich aangepast en zien bijna

Net als wij, alleen mooier

Ze eten graag pitten

Maar nooit gyros of kebab

Ik ken zo'n alien

Dat spreekt een vreemde taal

Het klinkt bijna precies zoals de onze

Maar je kunt ze niet begrijpen

Als het «ja» zegt, betekent het «nee»

Als het leuk wil zijn, komt het cool over

Zegt het: "Ik heb maar vijf minuten nodig"

Dat getuigt van een verward gevoel voor tijd

Ik ben bang bijna bij de landing van het ruimteschip

Bij het betreden van de planeet

Op de een of andere manier verloor hij zijn gevoel voor logica volledig

Omdat het helaas niet veel nadenkt

Hij laat zich liever sturen

Diepgaande emoties

Het is niet gemakkelijk om met hem samen te leven

Het buitenaardse wezen

Van de oneindig verre ster

Dat is mij zo oneindig vreemd -

Ik vind het toch gewoon leuk

Het wezen met wie ik absoluut niets gemeen heb:

Het is mijn geliefde vijand:

Wat ik nog steeds niet vertrouw:

Dit wezen wordt "vrouw" genoemd

Ik geloof niet alleen in het bestaan ​​van buitenaardse wezens

Ik geloof zelfs dat ze al heel lang onder ons wonen

Buitenaardse wezens worden verbannen

Omdat je het op tijd herkende

Ze nemen altijd veel meer dan ze geven

Ze hebben aangepast

En bijna werk

Net als wij, alleen nogal lelijk

Zijn niet schattig, zelden vredig

En zeker nooit betrouwbaar

Ik ken zo'n alien

Dat spreekt een vreemde taal

Het klinkt bijna precies zoals de onze

Maar helaas beheerst ze het niet

Wil je met hem praten?

Het lijkt meestal afgeleid

In veel gevallen zijn het niet de hersenen

Waarmee het denkt

Misschien was er een metamorfose

Bij het betreden van de planeet

En het was niet alleen zijn hart dat diep in zijn broek zakte

Het wil niet lezen, kan nauwelijks schrijven

En wordt het liefst gereden

Van gebundelde hormonen

Het is niet gemakkelijk om met hem samen te leven

Het buitenaardse wezen van de oneindig verre ster

Dat is mij zo oneindig vreemd

Ik vind het toch gewoon leuk

Het wezen met wie ik absoluut niets gemeen heb:

Het is mijn geliefde vijand

die men nauwelijks kan begrijpen

Dit wezen wordt "man" genoemd

Is dat de reden?

Waarom kibbelen we zo veel?

We komen van verschillende sterren

En heb ons net ontmoet

Om ons hier snel te vermenigvuldigen?

Dat zou een hoop verklaren

Bijvoorbeeld waarom je zo moeilijk bent

...en waarom niemand je ooit begrijpt

...en waarom je er zo grappig uitziet

...en je weet nooit hoe het nu met je gaat...

...en waarom niemand je ooit begrijpt