Porchlight - William Elliott Whitmore

The sweetest labor that my heart has known

is the farm on which I stand

Every single seed that’s been sown

was put in the ground by my hand

Sometimes the sun goes down a little too soon

before the day’s work is through

I keep on going by the light of the moon

when I’d rather be home with you

Would you keep the porchlight on for me?

I come home from the field when it’s too dark to see

I can barely stand up

but there’s more to be done

the bottom field needs to be plowed

I’ve never asked help from anyone

but Lord I could use some now

Give me the strength to make it back home

I can’t work no more

Lord let her be the first thing I see

when I crawl through that front door

Would you leave the porchlight on for me?

To light my way back from the night so black

I’m sick as a dog and no one can help

the pain’s more than I can bear

Still my thoughts drift to the one sweet gift

the love that we share

I hate for you to see me like this

Remember when I was strong?

If i didn’t have these I.V.'s in my wrists

I’d hold you in my arms

Would you leave the porchlight on for me?

This hospital bed is where I’ve got to be

They say that I ain’t got long for this life

they say that it’s my time to go

Darlin' you’ve been the most wonderful wife

that any man has known

You’ve stuck by me through thick and through thin

since the day you became my bride

Someday i hope to see you again

when we meet on the other side

Would you leave the porchlight on for me?

Even though just a memory is all that I’ll be

would you leave the porchlight on for me?

De zoetste arbeid die mijn hart heeft gekend

is de boerderij waarop ik sta?

Elk zaadje dat is gezaaid

door mijn hand in de grond is gestopt

Soms gaat de zon iets te vroeg onder

voordat de werkdag erop zit

Ik blijf doorgaan bij het licht van de maan

wanneer ik liever bij jou thuis ben

Wil je het licht van de veranda voor me aan laten staan?

Ik kom thuis van het veld als het te donker is om te zien

Ik kan nauwelijks opstaan

maar er is meer te doen

het onderste veld moet worden geploegd

Ik heb nog nooit iemand om hulp gevraagd

maar Heer, ik zou nu wat kunnen gebruiken

Geef me de kracht om thuis te komen

Ik kan niet meer werken

Heer, laat haar het eerste zijn dat ik zie

als ik door die voordeur kruip

Wil je het licht van de veranda voor me aan laten staan?

Om mijn weg terug van de nacht zo zwart te verlichten

Ik ben zo ziek als een hond en niemand kan helpen

de pijn is meer dan ik kan verdragen

Toch dwalen mijn gedachten af ​​naar dat ene lieve geschenk

de liefde die we delen

Ik haat het dat je me zo ziet

Weet je nog toen ik sterk was?

Als ik deze IV's niet in mijn polsen had

Ik zou je in mijn armen houden

Wil je het licht van de veranda voor me aan laten staan?

Dit ziekenhuisbed is waar ik moet zijn

Ze zeggen dat ik niet lang meer heb in dit leven

ze zeggen dat het mijn tijd is om te gaan

Schat, je bent de meest geweldige vrouw geweest

die elke man heeft gekend

Je hebt me door dik en door dun gesteund

sinds de dag dat je mijn bruid werd

Op een dag hoop ik je weer te zien

wanneer we elkaar aan de andere kant ontmoeten

Wil je het licht van de veranda voor me aan laten staan?

Ook al is slechts een herinnering alles wat ik zal zijn

wil je het licht van de veranda voor me aan laten?