Cerca - Walls

La peor de las generaciones está dispuesta a hablar

Como muñeco sin hilo, como perro sin bozal

Sigue lavando tus manos, barriendo hacia tu portal

Que tu conciencia está ahí sucia, y sucia se morirá

Que esta Tierra no es plana, plana es la gente que está

Caminando con correa y volando sin embarcar

Yo no quiero indiferencia, ni quiero diferenciar

Y quien aplaude lo que a priori debería ser normal

Y que viene y va, como las olas del mar

Como rachas, emociones y como estado' de ánimo

Vemos un dedo cuando es por los demá'

No quiero cambiar el mundo, quiero que este mundo no nos cambie má'

Digo «no, no, no, no, no, no»

Hoy escribí otra excusa para poder verte cerca

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a dejar que escapen mediante aquello que inventan

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a coger el dolor y lo voy a mezclar con menta

Y digo «no, no, no, no, no, no»

No, no, no, no, no, no

Soy ese resto de espuma de tu labio superior

Ese brindis con la luna haciendo de espectador

Ese conjunto de dudas al tomar la decisión

Que hace que solo te engullas entre el miedo y la presión

Soy el recuerdo a verano que te trae esa canción

Soy ese banco donde se dio aquella conversación

La lagrima con el drama, el llanto con el terror

El orgullo de un «gracias» y la angustia de un «perdón»

Yo soy tu querer que si, soy tu deber que no

Soy esas ganas que se comen a tu obligación

Soy tu bendito problema, que no tiene solución

Que hacer dar vueltas en cama, y vueltas a aquella cuestión

Digo «no, no, no, no, no, no»

Hoy escribí otra excusa para poder verte cerca

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a dejar que escapen mediante aquello que inventan

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a coger el dolor y lo voy a mezclar con menta

Y digo «no, no, no, no, no, no»

No, no, no, no, no, no

Creo que soy un nómada, que lo llevo en el alma

A veces estoy en Murcia, y otras tantas en Babia

A veces me adoro y otras me lleno de rabia

A veces me añora' y otras quieres verme cambiar

Pero sin embargo juro por lo que más quiero

Que voy a darle la vuelta a España en un coche lleno

Que voy a comerte a ti antes de que lo hagan mis nervios

Y que voy a hacer que lloren aquellos que se rieron

Porque ahora soy un king, yo ya no soy un noble

Tampoco soy un kid, ahora me he vuelto un hombre

No me voy a ir de aquí hasta que recuerden mi nombre

Ni hasta que mi país se tatúe una uve doble

Mientras tanto no, no, no, no, no, no

Hoy escribí otra excusa para poder verte cerca

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a dejar que escapen mediante aquello que inventan

Y digo «no, no, no, no, no, no»

Voy a coger el dolor y lo voy a mezclar con menta

Y digo «no, no, no, no, no, no»

No, no, no, no, no, no

De slechtste van de generaties is bereid te spreken

Als een pop zonder draad, als een hond zonder muilkorf

Blijf je handen wassen en veeg naar je deuropening

Dat je geweten daar vuil is, en vuil zal het sterven

Dat deze aarde niet plat is, plat zijn de mensen die dat wel zijn

Aan de lijn lopen en vliegen zonder te boarden

Ik wil geen onverschilligheid, en ik wil ook geen onderscheid maken

En wie juicht toe wat a priori normaal zou moeten zijn

En dat komt en gaat, zoals de golven van de zee

Als strepen, emoties en als gemoedstoestand

We zien een vinger als het voor anderen is

Ik wil de wereld niet veranderen, ik wil dat deze wereld ons niet meer verandert'

Ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Vandaag schreef ik weer een excuus om je te kunnen zien

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik ga ze laten ontsnappen door wat ze verzinnen

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik neem de pijn en meng het met munt

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Nee nee nee nee nee nee

Ik ben die schuimresten op je bovenlip

Die toast met de maan als toeschouwer

Die reeks twijfels bij het nemen van de beslissing

Daardoor slik je alleen tussen angst en druk door

Ik ben de herinnering aan de zomer die dat lied je brengt

Ik ben die bank waar dat gesprek plaatsvond

De traan met het drama, de kreet met de terreur

De trots van een "dankjewel" en de angst van een "sorry"

Ik ben je liefde ja, ik ben je plicht nee

Ik ben dat verlangen dat je verplichting opeet

Ik ben je gezegende probleem, dat geen oplossing heeft

Wat te doen woelen en draaien in bed, en die vraag beantwoorden?

Ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Vandaag schreef ik weer een excuus om je te kunnen zien

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik ga ze laten ontsnappen door wat ze verzinnen

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik neem de pijn en meng het met munt

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Nee nee nee nee nee nee

Ik denk dat ik een nomade ben, dat ik het in mijn ziel draag

Soms ben ik in Murcia, en vele anderen in Babia

Soms ben ik dol op mezelf en soms ben ik vervuld van woede

Soms mis je me en soms wil je me zien veranderen

Maar toch zweer ik bij waar ik het meest van hou

Ik ga door Spanje in een volle auto

Dat ik je ga opeten voordat mijn zenuwen dat doen

En dat ik degenen die lachten ga laten huilen

Omdat ik nu een koning ben, ben ik niet langer een edelman

Ik ben ook geen kind, nu ben ik een man geworden

Ik ga hier niet weg voordat ze mijn naam onthouden

Niet totdat mijn land een dubbele vee tatoeëert

Ondertussen nee, nee, nee, nee, nee, nee

Vandaag schreef ik weer een excuus om je te kunnen zien

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik ga ze laten ontsnappen door wat ze verzinnen

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Ik neem de pijn en meng het met munt

En ik zeg "nee, nee, nee, nee, nee, nee"

Nee nee nee nee nee nee