Жало иглы - Владимир Захаров, Рок-острова

Истекающий дождями город серой грязью за окном лежит.

Он ей дорог, или нет, не дорог.

Тело все дрожит…

Ты любила или не любила, ты ждала или не ждала,

Ты хранила или не хранила, или все сожгла…

Жало иглы, ложка…

Жажду зальет дождь…

Ты, как облезлая кошка, ждешь…

Истекающий дождями город засыпает за твоим окном.

Да, он дорог, он тебе так дорог…

Умереть вдвоем…

Умереть, чтоб потом воскреснуть, а воскреснуть, чтоб снова жить…

С ним тебе, верно, в жизни тесно — трудно все простить.

De met regen doordrenkte stad ligt als grijze modder voor het raam.

Hij is haar dierbaar, of niet, niet dierbaar.

Het lichaam trilt...

Je hield van of hield niet van, je wachtte of wachtte niet,

Je bewaarde of hield niet, of verbrandde alles...

Naaldsteek, lepel ...

Ik heb dorst naar regen...

Jij, als een schurftige kat, wacht ...

De regenachtige stad valt buiten je raam in slaap.

Ja, hij is lief, hij is je zo dierbaar...

Samen sterven...

Om te sterven om later te worden opgewekt, en om te worden opgewekt om opnieuw te leven...

Het is waar dat je leven nauw met hem verbonden is - het is moeilijk om alles te vergeven.