Calude Gravol - VioleTT Pi

Il a les cheveux longs

Une moustache quasi-japonaise

Des papiers usés par les mots

Des mots lourds en tabarnak

Il n’existe aucun verbe pour sauver la vie des poètes

Les fenêtres sont trop ouvertes

Les bouches noires qui avalent les prophètes

Le vide nous avalera à son tour

Et nous verrons la petitesse de notre souplesse intellectuelle

Calude a des ailes au milieu de ses verbes

Calude a des ailes, mais il ne sait pas voler

Calude a des ailes au milieu de ses verbes

Calude a des ailes, mais il ne sait pas voler

Un carré noir sur le mur

Calude se questionne et il recule

Il regarde la fenêtre par laquelle il se sent aspiré

Les bouches noires de l’univers s’ouvrent

Lorsque les portes sont fermées

Où chaque berceau tourne dans la violence

Puisque la souffrance est dans les nerfs

Dans les mots aussi banals que chaise, pomme et frites

Et pour ces quelques cons qui verront la différence

Il sera trop tard

Puisque pour Calude il est trop tard

Il avance, il va vite, il évite la vie, il se lance dans le vide

Mais est-ce que la mort est un but ou un simple cri?

Calude a des ailes au milieu de ses verbes

Calude a des ailes, mais il ne sait pas voler

Calude a des ailes au milieu de ses verbes

Calude a des ailes, mais il ne sait pas voler

Calude Gravol

Il a des ailes, mais il ne sait pas voler

Calude Gravol

Il a des ailes, mais il ne sait pas voler

Voler, voler

Voler, voler

Voler, voler

Voler, voler

Hij heeft lang haar

Een quasi-Japanse snor

Woordgedragen papieren

Zware woorden in Tabarnak

Er is geen werkwoord om het leven van dichters te redden

De ramen zijn te open

De zwarte monden die de profeten opslokken

Leegte zal ons verzwelgen

En we zullen de kleinheid van onze intellectuele flexibiliteit zien

Calude heeft vleugels tussen zijn werkwoorden

Calude heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Calude heeft vleugels tussen zijn werkwoorden

Calude heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Een zwart vierkant op de muur

Calude ondervraagt ​​zichzelf en hij trekt zich terug

Hij kijkt naar het raam waardoor hij zich gezogen voelt

De zwarte monden van het universum gaan open

Als de deuren gesloten zijn

Waar elke wieg in geweld verandert

Omdat de pijn in de zenuwen zit

In woorden zo alledaags als stoel, appel en friet

En voor die paar eikels die het verschil zullen zien

Het zal te laat zijn

Want voor Calude is het te laat

Hij gaat vooruit, hij gaat snel, hij mijdt het leven, hij werpt zich in de leegte

Maar is de dood een doel of slechts een schreeuw?

Calude heeft vleugels tussen zijn werkwoorden

Calude heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Calude heeft vleugels tussen zijn werkwoorden

Calude heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Calude Gravol

Hij heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Calude Gravol

Hij heeft vleugels, maar hij kan niet vliegen

Vlieg vlieg

Vlieg vlieg

Vlieg vlieg

Vlieg vlieg