S.S. dei naufragati - Vinicio Capossela

e venne dall’acqua, e venne dal sale

la penitenza dalla mano del mare

il comandante avanza e niente si puó fare

vuole una morte, la vuole affrontare

e lí l’attandeva, dove il sole cala

cala e non muore, e l’acqua non lo lava

e il demone lo duole, sui banchi d’acqua

stregati di olio e petrolio

e il vento non alzava, e il mare imputridiva

legati a un solo raggio, tutti presi in ostaggio

avanzavamo lenti, senza ammutinamenti

e il comandante é pazzo, e avanza nel peccato

e il demone ch'é suo, adesso vuole mio

e brinda con il sangue all’odio ci convince,

che se é sua la barca che vince, dev’essere la mia

e gli occhi non videro, non videro la luce

non videro la messe, che altri non l’avesse

e il cielo fece nero, e urló la nube al cielo

e s’affamó d’abisso, che tutti ci prendesse

Matri mia, salvezza prendimi nell’anima

Matri mia, le ossa nell’acqua

anime bianche, anime salvate

anime venite, anime addolorate

che io abbia due soldi, due soldi sopra gli occhi

due soldi per l’onore, due monete in pegno

per pagare il legno, la dura voga del traghettatore

e vieni occhi di fluoro, vieni al tuo lavoro

vieni spettro del tesoro

la vela tende, il vento se la prende

la vela cade, le remi allontanate

e accese sui pennoni

i fuochi fatui, i fuochi alati

della Santissima dei naufragati

Matri mia, salvezza prendimi nell’anima

il tempo stremava, l’arsura ci cuoceva

parlavamo alle vare e il silenzio dal mare

e il legno cedeva all’acqua suo pianto

la vela cadde, la sete ci asciugó

acqua, acqua, acqua in ogni dove

e nemmeno una goccia, nemmeno una goccia da bere

e gli uomini spegnevano, spegnevano il respiro

spegnevano la voce, nel nome dell’odio

che tutti ci appagó, il cielo rigó di sbarre il suo portale

il volto di fuoco, dentro imprigionó

lo spettro vedemmo venire di lontano

venire per ghermire, nero di dannazione

vita e morte, vita e morte era il suo nome

Matri mia, salvezza prendimi nell’anima

Matri mia, salvezza prendimi

questa é la ballata di chi si é preso il mare

che lapide non abbia, ne ossa sulla sabbia

né polvere ritorni, ma bruci sui pennoni

nei fuochi sacri, nei fuochi alati

della Santissima dei naufragati

O Santissima dei naufragati vieni a noi che siamo andati

senza lacrime senza gloria, vieni a noi, perdon, pietá.

en het kwam uit het water, en het kwam uit het zout

boetedoening uit de hand van de zee

de commandant vordert en er kan niets worden gedaan

hij wil de dood, hij wil het onder ogen zien

en daar wachtte hij op haar, waar de zon ondergaat

het valt en sterft niet, en het water wast het niet

en de demon doet hem pijn, aan de oevers van water

betoverd door olie en aardolie

en de wind stak niet op, en de zee verrotte

vastgebonden aan een enkele balk, allemaal gegijzeld

we vorderden langzaam, zonder muiterijen

en de commandant is gek en gaat verder in de zonde

en de demon die van hem is, wil nu de mijne

en toast met bloed op haat overtuigt ons,

dat als de winnende boot van hem is, hij van mij moet zijn

en de ogen zagen niet, zagen het licht niet

zij zagen de oogst niet, dat anderen niet

en de lucht werd zwart, en de wolk schreeuwde naar de lucht

en hij verhongerde voor de afgrond, voor iedereen om ons te nemen

Mijn moeder, redding, neem me in je ziel

Mijn matri, de botten in het water

witte zielen, geredde zielen

zielen komen, zielen in pijn

dat ik twee sous, twee sous over mijn ogen heb

twee sous voor eer, twee munten als onderpand

om het hout te betalen, het harde roeien van de veerman

en kom fluor ogen, kom naar je werk

kom spook van de schat

het zeil neigt, de wind pakt het

het zeil valt, de riemen verwijderd

en verlicht op de vlaggenmasten

de wil-o'-the-slierten, de gevleugelde vuren

van de Allerheiligste van de schipbreukelingen

Mijn moeder, redding, neem me in je ziel

het weer was vermoeiend, de hitte kookte ons

we spraken met de vare en de stilte van de zee

en het hout maakte plaats voor zijn huilende water

het zeil viel, de dorst droogde ons uit

water, water, overal water

en geen druppel, zelfs geen druppel om te drinken

en mannen blussen, smoorden hun adem

ze deden hun stem uit, in naam van haat

dat bevredigde ons allemaal, de hemel bevlekt met tralies zijn portaal

het gezicht van vuur, van binnen opgesloten

de geest die we van ver zagen aankomen

kom grijpen, zwart van verdoemenis

leven en dood, leven en dood was zijn naam

Mijn moeder, redding, neem me in je ziel

Mijn Matri, verlossing neem mij

dit is de ballade van degenen die naar de zee gingen

wat een grafsteen heeft hij, geen botten in het zand

geen stof keert terug, maar brandt op de vlaggenmasten

in de heilige vuren, in de gevleugelde vuren

van de Allerheiligste van de schipbreukelingen

O Allerheiligste van de schipbreukelingen, kom tot ons die zijn gegaan

zonder tranen zonder glorie, kom tot ons, vergeef ons, heb genade.