La notte se n'è andata - Vinicio Capossela

La notte se n'é andata

Come una fucilata

E i resti cadono abbattuti

Sopra l’uomo del Gibbuti Inn

Sguardo di paraffina

Sopra il banco perlinato

Puzza di chiuso e di benzina

Sul parterre disinfettato

Nuvole gonfie sopra il cielo

La banda suona un funerale

Fango, e anatre per strada

Due fari gialli contromano

Vanno spediti come cani

Randagi in mezzo alla pianura

Fino alla fabbrica di ghisa

Forno di musica e di luce

Statuario Ciaina appoggia il piede

Tra oriundi e truzzi in larga schiera

E in mezzo al mucchio una che sbatte

Gli occhi come slot machine

Lui ci ha le tasche piene d’oro

E dal sorriso ha perso i denti

Anelli e grossi per lo sguardo

Fessure umide e pazienti

Nic guidava il lamierone

Niente sbirri per la strada

Passa il turno del boccione

La radio suona indiavolata

Cato dietro parla e fotte

Pare il grande lova lova

Fotte e parla e tira botte

Tra lattine e molle rotte

Di all’amica non voltarti

E stringiti in mezzo al sedile

Lei prima piange e dopo ride

Vuole il suo turno nel privè

Nic la tratta col la cinghia

Lei la lascia fare e stringe

Il velluto con le unghie

Più lui mena più lei stringe

Io ti ammazzo con la birra

Non ti far vedere più

Ti sotterro con la birra

Non ti far vedere più

Imbestiati dalla birra

Dentro o fuori e così sia

Muri sopra e muri intorno

La birra é tutto quel che c'é

Ciaina russa chioccia e sbuffa

Fa un rumore di trattore

Gratta gira e ancor si gratta

Poi si alza con la schiena rotta

Siede addosso alla sciacquone

E non trovò più niente da dire

Fuori solo un ostinato

Latrar di cani e segheria

La notte se n'é andata

Come una fucilata

Il cielo è grave e gonfio adesso

Come una colpa presa addosso

Il buco che la notte riempie

Il mattino lo trivella

Finché arriva come niente

La spugna che tutto cancella

De nacht is voorbij

als een schot

En de overblijfselen vallen naar beneden

Boven de man van de Gibbuti Inn

Paraffine-look

Boven de kralenbank

Het ruikt naar gesloten en benzine

Op de ontsmette parterre

Dikke wolken boven de lucht

De band speelt een begrafenis

Modder en eenden op straat

Twee gele lichten in de verkeerde richting

Ze moeten als honden worden gestuurd

Verdwaald in het midden van de vlakte

Tot aan de gietijzeren fabriek

Oven van muziek en licht

Statuario Ciaina zet voet op de grond

Tussen de inboorlingen en de Truzzi in een grote reeks

En in het midden van de hoop een gebonk

Ogen als gokautomaten

Hij heeft zakken vol goud

En van de glimlach verloor hij zijn tanden

Ringen en groot voor de look

Vochtige en geduldige scheuren

Nic reed het plaatwerk

Geen politie op straat

De draai van de fles gaat voorbij

De radio speelt wild

Cato achter praat en neukt

Het lijkt erop dat de grote lova lova

Neuken en praten en het klikte

Tussen blikken en gebroken veren

Vertel je vriend, draai je niet om

En knijp in het midden van de stoel

Ze huilt eerst en lacht later

Hij wil zijn beurt in de privékamer

Nic behandelt haar met zijn riem

Ze laat het gaan en knijpt

Fluweel met nagels

Hoe meer hij leidt, hoe meer ze knijpt

Ik vermoord je met bier

Laat je niet meer zien

Ik begraaf je met bier

Laat je niet meer zien

Gevuld met bier

In of uit en het zij zo

Muren boven en muren rondom

Bier is alles wat er is

Russische kuikenkippen en snuiven

Het maakt een tractorgeluid

Kras draait en krabt weer

Dan staat hij op met een gebroken rug

Hij zit bovenop het toilet

En hij vond niets meer te zeggen

Uit slechts een koppig

Hondenlatrar en zagerij

De nacht is voorbij

als een schot

De lucht is zwaar en gezwollen nu

Als een schuld op zich genomen

Het gat dat de nacht vult

In de ochtend boort hij het

Tot het als niets komt

De spons die alles uitwist