Le case - Vinicio Capossela

Le case taccion nell’addio

Non urlan più di lavatrici

Di respiri, di attese

Di anime contese

Vuote e composte nell’ombra

Di polvere e imposte

Gesti alzati in fretta nel mattino

Calda assenza a fianco al comodino

Treni, stazioni, biglietti

Sepolti nei letti…

E viene il tempo di partire

Armadi cimiteri di appendini

Parole scritte a mano

Scritte in ogni dove

Col tempo tutto sembra migliore…

Silenzio sulle frasi storte e tra le porte

Rotolano le bottiglie nascoste

Pacchi e confezioni

Vite nei cartoni

Restano di noi

De huizen zijn stil bij afscheid

Ze schreeuwen niet meer dan wasmachines

Van ademen, van wachten

Van betwiste zielen

Leeg en gecomponeerd in de schaduw

Van stof en luiken

Gebaren staan ​​snel op in de ochtend

Warme afwezigheid naast het nachtkastje

Treinen, stations, tickets

Begraven in de bedden...

En het is tijd om te vertrekken

Begraafplaatskasten met hangers

Handgeschreven woorden

Overal geschreven

Na verloop van tijd lijkt alles beter...

Stilte op de kromme zinnen en tussen de deuren

De verborgen flessen rollen

Pakketten en pakketten

Schroef de dozen erin

Ze blijven van ons