I Pagliacci - Vinicio Capossela

Un tempo ridevo soltanto

a veder l’incanto di noi

vestiti di piume e balocchi

con bocche a soffietto

e rossetto negli occhi

scimmie, vecchiette obbedienti

e cavalli sapienti

sul dorso giocar

ridere era come amar

poi ripetendo il mestiere

s’impara il dovere di recitar

e pompa il salone il suo fiato

e il riso?

sfiatato dal troppo soffiar

di creta mi pare il cerone

s’appiccica al volto

il mal del buffone

ridere vorrei stasera

ridere vorrei per me Un Due Tre!

all’erta gli elefanti in piedi

saltino le pulci avanti

attenti passa il domatore!

L’anima che ride

ride e sempre rider?

come una preghiera

i trapezi ronzavano elettrici

uccelli di piuma di un mondo di luna

legati i compagni per mano

libravan da pesci

vicini e lontano

si sfioran d’un tratto i due bracci

appesi nell’aria

come due stracci

sul sangue buttarono rena

ed entran di corsa i pagliacci.

E sempre ridere per compiacere

la sala piena da mantenere

che bello udire

l’applauso ilare

gonfiar la sala

scacciare il male

e sempre cedere con batticuore

a sogni e parole

da far scoppiare!

Il padrone ha la tuba allungata

ed ha baffi arditi

e in fondo gi?

sa che restiamo alla frusta qui uguali

felici e incapaci di esser normali

e allora ridano gli altri di noi

e allora ridano gli altri stasera

ridano gli altri per noi.

Ik lachte gewoon

om de betovering van ons te zien

gekleed in veren en speelgoed

met balg monden

en lippenstift in het oog

apen, gehoorzame oude dames

en wijze paarden

op de achterkant spelen

lachen was als liefhebben

dan de handel herhalen

men leert de plicht om te acteren

en pompt de salon zijn adem

en de rijst?

ontlucht door te veel blazen

van klei ik denk de vetverf

het plakt aan het gezicht

de ziekte van de dwaas

Ik zou vanavond willen lachen

Ik zou om mezelf willen lachen Een Twee Drie!

de olifanten op hun voeten alert

laat de vlooien vooruit springen

pas op voor de temmer passeert!

De lachende ziel

lacht en altijd lacht?

zoals een gebed

de trapezes zoemden elektrisch

veren vogels van een maan wereld

bond zijn metgezellen bij de hand

libravan van vis

dichtbij en veraf

de twee armen komen plotseling tegen elkaar aan

in de lucht hangen

als twee vodden

ze gooiden zand op het bloed

en de clowns komen aanrennen.

En altijd lachen om te behagen

de kamer vol om te houden

wat leuk om te horen

het hilarische applaus

blaas de zaal op

verjaag het kwaad

en geef altijd met een hartslag toe

naar dromen en woorden

opblazen!

De master heeft een langwerpige tuba

en heeft een stoere snor

en uiteindelijk al?

hij weet dat we hier hetzelfde blijven aan de zweep

gelukkig en niet in staat om normaal te zijn

en laat anderen ons dan uitlachen

dus laat de anderen vanavond maar lachen

anderen lachen om ons.