Dalla parte di Spessotto - Vinicio Capossela

Siamo dalla parte di Spessotto

Da appena nati dalla parte di sotto

Senza colletto, senza la scrima

Senza il riguardo delle bambine

Dalla parte di Spessotto

Il thè di ieri riscaldato alle otto

I compiti fatti in cucina

Nella luce bassa della sera prima

Dalla parte di Spessotto

Con la falla dentro il canotto

Col doppiofondo nella giacchetta

E col grembiule senza il fiocco

Timorati del domani, timorati dello sbocco

Siamo dalla parte di Spessotto

Siamo la stirpe di Zorquastro

I perenni votati all’impiastro

Sulla stufa asciuga l’inchiostro

Dei fogli caduti nel fosso salmastro

Dalla parte della colletta

Dell’acqua riusata nella vaschetta

Il telefono col lucchetto

E per Natale niente bicicletta

Dalla parte di Spessotto

E se non funziona vuol dire che è rotto

Dalla parte del porca vacca

E se non lo capisci allora lo spacchi

L’oscurità come un gendarme già

Mi afferra l’anima

Attardati qui in mezzo alla via

Non siamo per Davide, siamo per Golia

Non per Davide e la sua scrima

Non per i primi anche alla dottrina

Con il tarlo dentro all’orecchio

La flanellosi che ci mangia al letto

Con i peccati da regolare

Le penitenze da sistemare

Sei anni sei già perduto

E quando ti interrogano rimani muto, muto

Dalla parte di Spessotto

Che non la dicono chiara, non la dicono vera

Che non la dicono sincera

Tienti i guai nei salvadanai

Se resti zitto mai mentirai

Adamo Nobile, Carmine Quirico

Rocco Crocco e la banda Spessotto

Imboscati in fondo alla stiva

Negli ultimi banchi della fila

Abbagliati dalla balena

Nella pancia della falena

Clandestini sopra alla schiena

Gettati al mare della anime in pena

Evasi dal compito, evasi dall’ordine

Imbrandati sotto al trastino

A giocarcela a nascondino

Di soppiatto lo sguardo divino

Il paradiso nostro è questo qua

Fuori dalla grazia, fuori dal giardino

Fino alla notte che verrà

Non siamo più figli del ciel, figli del ciel, figli del cielo

Ma di quei farabutti di Adamo e di Eva

L’oscurità come un gendarme già

Mi afferra l’anima

Attardato qui in mezzo alla via

Già mi prende e mi porta

Dalla parte di Spessotto

Dalla parte finita di sotto

Ma siamo tutti finiti per terra

Tutti a reggerci le budella

Gli ubriachi, i brutti, i dannati

Ma pure i sobri, i belli, i fortunati

Quando verrà il giorno che avrò il giudizio

Dirò da che parte è intricato il mio vizio

Per che pena pagherò il dazio

In che risma sono dall’inizio

Da che zolla ho levato il mio canto

Da che pietra ho dato fuoco al pianto

Per che gelo ho sparso il mio botto

Non da Davide, solo da Spessotto

Il paradiso nostro è questo qua

Fino alla notte che verrà

Non siamo più figli del ciel, figli del ciel, figli del cielo

Non di Davide, solo di Spessotto

We staan ​​aan de kant van Spessotto

Van pasgeborenen van onderen

Zonder kraag, zonder de scrima

Ongeacht de meisjes

Aan de kant van Spessotto

De thee van gisteren om acht uur opgewarmd

Huiswerk gedaan in de keuken

In het lage licht van de avond ervoor

Aan de kant van Spessotto

Met het lek in de boot

Met de dubbele bodem in de jas

En met het schort zonder de strik

Bang voor morgen, bang voor de uitlaat

We staan ​​aan de kant van Spessotto

Wij zijn de afstamming van Zorquastro

De vaste planten stemden voor kompres

De inkt droogt op het fornuis

Bladeren gevallen in de brakke sloot

Aan de zijkant van de collectie

Van het water hergebruikt in de bak

De telefoon met het slot

En geen fiets voor kerst

Aan de kant van Spessotto

En als het niet werkt, betekent het dat het kapot is

Aan de zijkant van de porca koe

En als je het niet begrijpt, dan breek je het

Duisternis al als een gendarme

Mijn ziel grijpt me

Je blijft hier midden op straat hangen

We zijn niet voor David, we zijn voor Goliath

Niet voor David en zijn schrijven

Niet voor de eersten ook voor de leer

Met de houtworm in het oor

De flanelose die ons in bed opeet

Met zonden om te vereffenen

De boetedoeningen om te vereffenen

Zes jaar ben je al verloren

En als ze je ondervragen, blijf je stom, stom

Aan de kant van Spessotto

Wie het niet duidelijk zegt, zegt het niet waar

Wie zegt het niet oprecht

Houd de problemen in spaarvarkens

Als je je mond houdt, lieg je nooit

Adamo Nobile, Carmine Quirico

Rocco Crocco en de Spessotto-bende

Hinderlaag op de bodem van het ruim

Achter in de rij

Verblind door de walvis

In de buik van de mot

Clandestien boven de rug

In de zee van zielen gegooid van pijn

Ontsnapt aan de taak, ontsnapt aan de bestelling

Breng jezelf onder de trastino

Om het verstoppertje te spelen

Stiekem de goddelijke blik

Ons paradijs is dit hier

Uit genade, uit de tuin

Tot de nacht die komt

We zijn niet langer kinderen van de hemel, kinderen van de hemel, kinderen van de hemel

Maar van die schurken van Adam en Eva

Duisternis al als een gendarme

Mijn ziel grijpt me

Hier in het midden van de straat blijven hangen

Het neemt me al mee en draagt ​​me

Aan de kant van Spessotto

Van het voltooide deel hieronder:

Maar we belandden allemaal op de grond

Alles om ons lef te houden

De dronkaards, de lelijke, de verdoemden

Maar ook de nuchtere, de mooie, de gelukkigen

Wanneer de dag komt dat ik oordeel zal hebben

Ik zal zeggen aan welke kant mijn ondeugd verward is

Voor welke boete zal ik de accijns betalen?

In welke riem zitten ze vanaf het begin

Uit welke kluit heb ik mijn lied geheven

Van welke steen heb ik tranen in brand gestoken

Voor welke vorst heb ik mijn knal uitgespreid

Niet van Davide, alleen van Spessotto

Ons paradijs is dit hier

Tot de nacht die komt

We zijn niet langer kinderen van de hemel, kinderen van de hemel, kinderen van de hemel

Niet door Davide, alleen door Spessotto