Camera a Sud - Vinicio Capossela

Rubami l’amore e rubami

Il pensiero di dovermi alzare

E ruba anche l’ombra di fico che copre

Il cicalar della comare

Che vedo bianco di calce e pale

Pigramente virare

E ho in bocca rena di sogno

Nella rete del sonno meridiano

Che come rena

Mi fugge di mano

Che sudati è meglio

E il morso è più maturo

E la fame è più fame

E la morte è più morte

Sale e perle sulla fronte

Languida sete avara

Bellezza che succhi la volontà

Dal cielo della bocca

Bocca bacio di pesca che mangi il silenzio

Del mio cuore

Sud

Fuga dell’anima tornare a sud

Di me

Come si torna sempre all’amor

Vivere accesi dall’afa di Luglio

Appesi al mio viaggiar

Camminando non c'è strada per andare

Che non sia di camminar

Mescimi il vino più forte più nero

Talamo d’affanno

Occhio del mistero

Olio di giara, grilli, torre saracena

Nell’incendio della sera

E uscire di lampare

Lentamente nel mare

Bussare alle persiane di visioni

E di passi di anziani

Sud

Fuga dell’anima tornare a sud

Di me

Come si torna sempre all’amor

Vivere accesi dall’afa di Luglio

Appesi al mio viaggiar

Camminando non c'è strada per andare

Che non sia di camminar

Rubami la luna e levagli

La smorfia triste quando è piena

E ruba anche la vergine azzurra

Che ci spia vestirci stanchi per uscire

Fresca camicia di seta in attesa

Croccante e stirata

Per lo struscio e un’orzata

Nel corso affollato in processione

La banda attacca il suo marciar

Così va la vita

Steel mijn liefde en steel mij

De gedachte dat je moet opstaan

En het steelt ook de vijgenschaduw die het bedekt

De cicalar van de vrouw

Ik zie whitewash en bleek

werkeloos

En ik heb droomzand in mijn mond

In het meridiaan slaapnetwerk

Wat houdt van zand?

Het glipt uit mijn hand

Bezweet is beter

En de beet is volwassener

En honger is nog meer honger

En dood is nog meer dood

Zout en parels op het voorhoofd

Langdurige gierige dorst

Schoonheid die de wil zuigt

Uit de lucht van de mond

Mondkus van perzik die stilte eet

Van mijn hart

zuiden

Ontsnapping van de ziel keert terug naar het zuiden

Van mij

Hoe het altijd terugkomt op liefde

Voortlevend van de hitte van juli

Hangend op mijn reis

Door te lopen is er geen manier om te gaan

Laat het niet lopen

Mix me de sterkste zwartste wijn

Thalamus van kortademigheid

Oog van mysterie

Pot olie, krekels, Saraceense toren

In de avond vuur

En stop met knipperen

Langzaam de zee in

Kloppen op de jaloezieën van visioenen

En de stappen van de ouderen

zuiden

Ontsnapping van de ziel keert terug naar het zuiden

Van mij

Hoe het altijd terugkomt op liefde

Voortlevend van de hitte van juli

Hangend op mijn reis

Door te lopen is er geen manier om te gaan

Laat het niet lopen

Steel mijn maan en neem hem mee

De droevige grimas als hij vol is

En hij steelt ook de blauwe maagd

Wat bespioneert ons dat we ons moe kleden om uit te gaan?

Vers zijden overhemd wacht

Knapperig en uitgerekt

Voor de rub en een gerst

Overvol in processie

De bende valt zijn mars aan

Zo gaat het leven