St. Stephen's Cross - Vienna Teng

He was there the night the wall came down.

He lost her in the endless crowd,

In the shadow of St. Stephen’s cross.

He sent cries aloft for his fellow man,

His fingers slipping from her hand,

The rain clouds prowling overhead.

She was there the night the wall came down.

She faded into that newborn crowd

Like a warning of what could be lost.

Through the perforated night she ran,

Her fingers slipping from his hand,

And she breathed in freedom

Before daylight tread.

They were there the night the wall was drowned

In the surging of that tidal crowd:

An old world made new

On the same holy ground.

She found him standing, looking lost

In the shadow of St. Stephen’s cross,

And he closed his eyes and heard no sound

But her breathing warm against his mouth.

Hij was daar op de avond dat de muur viel.

Hij verloor haar in de eindeloze menigte,

In de schaduw van het Sint-Stefanuskruis.

Hij zond kreten omhoog voor zijn medemens,

Zijn vingers glijden uit haar hand,

De regenwolken sluipen boven ons uit.

Ze was daar op de avond dat de muur viel.

Ze verdween in die pasgeboren menigte

Zoals een waarschuwing voor wat er verloren kan gaan.

Door de geperforeerde nacht rende ze,

Haar vingers glijden uit zijn hand,

En ze ademde vrijheid in

Voor daglicht loopvlak.

Ze waren daar de nacht dat de muur verdronk

In de golf van die getijdenmenigte:

Een oude wereld nieuw gemaakt

Op dezelfde heilige grond.

Ze vond hem staand, verloren kijkend

In de schaduw van het Sint-Stefanuskruis,

En hij sloot zijn ogen en hoorde geen geluid

Maar haar ademhaling warm tegen zijn mond.