Sprawiedliwość - Verba

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Pokój ciemny rozjaśniony tylko oknem

Co ponurą aurę tworzy nawet gdy jest słońce

W sumie czysto ma w pokoju, brudu ma już dosyć

Za ścianą słyszy podniesione głosy

Tak było zawsze odkąd pamięta

Ojciec pijany krzyczy, na co dzień nie od święta

Krzyczy na całą klatkę, krzyczy na matkę

A kurator nic nie robi — normalne

Kiedyś walnie tak, że ją zabije po prostu

A gdy wytrzeźwieje pójdzie rzucić się z mostu

Czasem krzyczał, że popełni samobójstwo

Za to wszystko co robisz?

— śmiało zrób to

Pozostało siedzieć w tym pokoju jak w schronie

Życie — delikatnie mówiąc — masz rozpier…

«wyrwę się stąd i jeszcze mu pokażę

A sprawiedliwy los wymierzy mu karę»

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Za oknem mija jesień za jesienią

Z drzewa liście lecą, chłodne wichry wieją

Ten pokój pusty, w pośpiechu opuszczony

Otwarte chipsy z terminem ukończonym

Widok czarno-biały choć w kolorze niby

Matka już nie żyje, wróżby się spełniły

Ponoć upadła, a świadków nie było

Sąsiedzi domyślają się kto skrócił jej żywot

Ty za granicą nawet już nie wspominasz

Z opowiadań o rodzinie zawsze się wymigasz

W gazecie piszą dziś o jakimś pijaczku

Co nie dawno się powiesił na pasku

Życie weryfikuje to jest sprawiedliwość

Siadła mu psychika gdy zdrowie się skończyło

Jak krzyczał to z bólu bo nawet już nie chodził

Czas go konkretnie poskładał za to co zrobił

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Velen denken dat de tijd hen niet zal inhalen

Ze geloven blindelings dat ze zichzelf zullen redden

Maar uiteindelijk krijgt gerechtigheid ze

Dan kijk je naar ze en glimlacht

Donkere kamer alleen verlicht door een raam

Wat een sombere uitstraling creëert, zelfs als er zon is

Al met al is de kamer schoon, het vuil is genoeg

Hij hoort verheven stemmen achter de muur

Het is altijd zo geweest sinds hij het zich herinnert

Dronken vader schreeuwt, elke dag niet op vakantie

Hij schreeuwt tegen het hele frame, schreeuwt tegen zijn moeder

En de reclasseringsambtenaar doet niets - normaal

Vroeger was het zo moeilijk dat hij haar gewoon zou vermoorden

En als hij nuchter is, gaat hij van de brug af

Soms schreeuwde hij dat hij zelfmoord zou plegen

Voor alles wat je doet?

- ga je gang en doe het

Het bleef in deze kamer zitten als in een afdak

Het leven - op zijn zachtst gezegd - je hebt een pauze ...

"Ik ga hier weg en laat het hem nog een keer zien"

En gewoon het lot zal hem straffen »

Velen denken dat de tijd hen niet zal inhalen

Ze geloven blindelings dat ze zichzelf zullen redden

Maar uiteindelijk krijgt gerechtigheid ze

Dan kijk je naar ze en glimlacht

Buiten het raam gaat de herfst na de herfst voorbij

Bladeren vallen van de boom, er waait een koele wind

Deze kamer is leeg, haastig verlaten

Open fiches met vervaldatum

Zwart-witweergave, hoewel in kleur

Moeder leeft niet meer, de voorspellingen zijn uitgekomen

Blijkbaar is ze gevallen en waren er geen getuigen

De buren raden wie haar leven heeft verkort

Je hebt het niet eens over het buitenland

Je komt altijd uit de familieverhalen

Er staat vandaag een dronkaard in de krant

Wat niet lang geleden aan een riem hing

Het leven bevestigt dat dit gerechtigheid is

Zijn psyche brokkelde af toen zijn gezondheid voorbij was

Toen hij het uitschreeuwde van de pijn omdat hij niet eens meer kon lopen

De tijd bracht hem specifiek samen voor wat hij deed

Velen denken dat de tijd hen niet zal inhalen

Ze geloven blindelings dat ze zichzelf zullen redden

Maar uiteindelijk krijgt gerechtigheid ze

Dan kijk je naar ze en glimlacht