Młode Wilki 3 - Verba

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

A tylko ten jeden dzień

Rozpoczął się jak idealny sen

On jak nigdy obudził ją kwiatami

Ona w szczęściu witała go zalana łzami

Ten jeden dzień miał naprawić to, co rozkruszało się

Dwie postacie z jednej opowieści,

Które pisarz dzieli dopisując wersy

Dlaczego tak jest,

Że najpiękniejsze chwile życie psuje na siłę?

Ona znowu spędzi samotną noc

Wierząc, że rano znów zobaczy go Oddech na szkle

Serce na pożegnanie smutkiem malowane

Kilka słów wyczytanych z zamkniętych ust

Kocham Cię i poczekam tu Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Rozcinał płaczący świat

Zimne krople deszczu wklejone w wiatr

Jechał coraz szybciej by oszukać czas

Ciemna noc zasłaniała strach

Chciałby być przy niej blisko teraz

Przy niej żyć, przy niej chciał umierać

Wiedział, że gdyby coś się stało

Oddałby własne życie za nią

Jak mógł jej nie doceniać

Drwił słysząc: coś się zmienia

Nie zasłużyła na taki chłód

Naprawiłby to, gdyby tylko mógł

Ile razy Bóg może dawać szanse

Ile razy śmierć może przegrać walkę

Przeznaczenie czy największy dług

Jak dziś przypomniał sobie Bóg

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Przecież w marzeniach miało być lepiej

Ale my tworzymy świat, w którym ktoś oblicza czas

Może po drugiej stronie jest lepiej

Ale my wierzymy wciąż, że nad nami czuwa los

Dromen zouden immers beter zijn

Maar we creëren een wereld waarin iemand tijd berekent

Misschien is het beter aan de andere kant

Maar we geloven nog steeds dat het lot over ons waakt

En alleen deze ene dag

Het begon als een perfecte droom

Hij maakte haar wakker met bloemen als nooit tevoren

Ze begroette hem gelukkig in tranen

Deze ene dag was om te repareren wat aan het afbrokkelen was

Twee personages uit één verhaal

Die de schrijver verdeelt door lijnen toe te voegen

Waarom is het zo,

Dat de mooiste momenten van het leven met geweld worden verpest?

Ze zal weer een eenzame nacht doorbrengen

Gelovend dat hij hem 's morgens weer zou zien Adem op het glas

Een hart dat afscheid neemt met verdriet

Een paar woorden voorgelezen uit een gesloten mond

Ik hou van je en ik zal hier wachten. Dromen zouden beter zijn

Maar we creëren een wereld waarin iemand tijd berekent

Misschien is het beter aan de andere kant

Maar we geloven nog steeds dat het lot over ons waakt

Hij sneed de huilende wereld open

Koude regendruppels vast in de wind

Hij ging sneller en sneller om tijd te bedriegen

De donkere nacht werd verduisterd door angst

Hij zou nu graag dicht bij haar willen zijn

Om met haar te leven, wilde hij met haar sterven

Hij wist dat als er iets zou gebeuren...

Hij zou zijn leven voor haar hebben gegeven

Hoe kon hij haar onderschatten?

Hij spottend toen hij iets hoorde veranderen

Ze verdiende zo'n verkoudheid niet

Als hij kon, zou hij het repareren

Hoe vaak kan God kansen geven?

Hoe vaak kan de dood een gevecht verliezen?

Het lot of de grootste schuld

Zoals God zich vandaag herinnerde

Dromen zouden immers beter zijn

Maar we creëren een wereld waarin iemand tijd berekent

Misschien is het beter aan de andere kant

Maar we geloven nog steeds dat het lot over ons waakt

Dromen zouden immers beter zijn

Maar we creëren een wereld waarin iemand tijd berekent

Misschien is het beter aan de andere kant

Maar we geloven nog steeds dat het lot over ons waakt