Deszczowy kamień - Verba

Miałem kiedyś dobra przyjaciółkę

Nie patrz na mnie tak, przecież wiem, co mówię

Przyjaźń między dziewczyną i chłopakiem

Raz na milion lat zdarzają się takie

Ona była jak drzewo, a ja byłem jak skała

Pokonujący burze życia i zawirowania

Gdy się łamała ja byłem oparciem

Uczyła mnie uginać się, broniłem się uparcie

Zrozumienie, chociaż inny punkt widzenia

Bywała smutna, mnie chłód nie zmieniał

Jej łzy często spadały na mnie

Pośród kamieni znikały niestarte

Przyszedł dzień, gdy popłynąłem z wielką wodą

Stałem się inną osobą

Nowe kobiety każdej nocy

I zapomniałem o niej z głupoty

A ona stała tam samotna na wietrze

Dawała radę, ona sama i jej przestrzeń

Przez ten czas nie było od niej ani słowa

Zapomniała o mnie, znajoma

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Obudziłem się, było pusto wokół

Nowi przyjaciele rozsypiali się jak popiół

Zobaczyłem wtedy, ile było warte

Stawianie życia na zakrytą kartę

Zebrałem się, by poskładać stare sprawy

Jechać tam, gdzie przyjaźń, której nie da się podważyć

Do dziewczyny, za którą dzisiaj tęsknię

Teraz czuję, że to było coś więcej

Mijałem świat, jakbym przenosił się w czasie

Zapomniane miasta, domy i twarze

Kiedy już dotarłem, jej nie było tam

Gdzie jej szukać, kto odpowiedź zna

Pytałem ludzi o szczegóły odtwarzane z trudem

Ktoś wskazał drogę tam ku górze

Mały szpital, tam mam o nią pytać?

Czy w starych murach odpowiedź jest ukryta?

Odnalazłem ją, leżała opuszczona

Spojrzała na mnie załamana i osamotniona

Przez ta lata czekała na mnie stale

Przyszła choroba, co odebrała wiarę

Zrozumiałem, że byłem jej miłością

A zostawiłem sam na sam z samotnością

Pokonywała burze, aż w końcu złamana

Resztkami sił doczekała pożegnania

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Jeśli kiedyś zobaczysz tam samotny kamień

Kroplami deszczu świat rozmywa jego pamięć

A jeśli powiem ci, że może być inaczej

Czy uwierzysz wtedy w to, że kamień czasem płacze

Ik had ooit een goede vriend

Kijk me niet zo aan, ik weet wat ik zeg

Vriendschap tussen een meisje en een jongen

Eens in de miljoen jaar zijn er zulke

Ze was als een boom en ik was als een rots

Levensstormen en onrust overwinnen

Toen het brak, was ik de steun

Ze leerde me bukken, ik verdedigde mezelf koppig

Begrip, hoewel een ander gezichtspunt

Ze was soms verdrietig, de kou veranderde me niet

Haar tranen vielen vaak op mij

De ongebrokenen verdwenen tussen de stenen

De dag kwam dat ik met veel water zwom

Ik ben een ander mens geworden

Elke avond nieuwe vrouwen

En ik vergat het uit domheid

En ze stond daar alleen in de wind

Ze is erin geslaagd, zij en haar ruimte

Gedurende die tijd was er geen woord van haar

Ze vergat mij, vriend

Als je daar ooit een eenzame steen ziet

Met regendruppels vervaagt de wereld zijn geheugen

En als ik je vertel, kan het anders zijn

Zou je dan geloven dat de steen soms huilt?

Ik werd wakker, het was leeg rond

Nieuwe vrienden vielen in slaap als as

Toen zag ik hoeveel het waard was

Je leven op een gedekte kaart zetten

Ik verzamelde om oude koffers samen te voegen

Ga waar een vriendschap niet kan worden ondermijnd

Aan het meisje dat ik vandaag mis

Nu heb ik het gevoel dat het meer was dan dat

Ik passeerde de wereld alsof ik in de tijd reisde

Vergeten steden, huizen en gezichten

Toen ik daar aankwam, was het er niet

Waar te vinden, wie weet het antwoord

Ik vroeg mensen om details die met moeite werden gereproduceerd

Iemand wees de weg daar naar boven

Een klein ziekenhuis, moet ik daar naar haar vragen?

Zit het antwoord verborgen in de oude muren?

Ik vond haar verlaten liggen

Ze keek me depressief en eenzaam aan

Door de jaren heen heeft ze constant op me gewacht

Er kwam een ​​ziekte die het geloof wegnam

Ik realiseerde me dat ik haar liefde was

En ik ging alleen weg met eenzaamheid

Ze overwon de stormen totdat ze eindelijk gebroken was

Met de rest van haar kracht leefde ze om afscheid te nemen

Als je daar ooit een eenzame steen ziet

Met regendruppels vervaagt de wereld zijn geheugen

En als ik je vertel, kan het anders zijn

Zou je dan geloven dat de steen soms huilt?

Als je daar ooit een eenzame steen ziet

Met regendruppels vervaagt de wereld zijn geheugen

En als ik je vertel, kan het anders zijn

Zou je dan geloven dat de steen soms huilt?