Noc mówi dobranoc - Verba

BARTAS:

Coś było nie tak, on nie chciał wytłumaczyć powodów,

Skupiony w ciszy składał rzeczy w swym pokoju

Milczenie łamie serca w takich chwilach zawsze

Ona chciała spytać, ale bała się usłyszeć prawdę

On był spokojny, jak nigdy jej nie zauważał

Łza spływała po policzku, a on się odwracał

Najlepszy facet dla niej teraz był skończonym draniem

Pewnie kogoś ma i zaplanował już rozstanie…

Jednak on cierpiał, nigdy nie chciał wyjeżdżać

A jednak Bóg tego chciał akurat nie rozdawał szczęścia

W końcu powiedział, musisz mnie zrozumieć

Wyjeżdżam jutro rano i nie wiem kiedy wrócę

Przed nimi jedna noc, ostatnich kilka godzin

Kiedy odchodzi ten ktoś czujesz że miłość zawodzi

A jednak robisz wszystko żeby być najdłużej przy nim

Odłożyć pożegnanie z nadzieją, że zostanie…

REF:

Są zmęczeni, zagubieni, nieprzytomni

W miłości, która teraz tak boli…

W jednym uczuciu podzielonym na dwie drogi

Ona mówi kocham słysząc gorzkie zapomnij…

Gdzieś odchodzi ten najbliższy

Razem układali to, co teraz muszą zniszczyć

Ostatnie wspólne chwile

Spróbują dziś nie zasnąć

Chociaż noc mówi dobranoc…

BARTAS:

Ona nie chciała wstać wiedząc, że nie ma go przy niej

Odjechał nic nie mówiąc nie całując jej w policzek

Ona sama w swoich czterech ścianach w ciszy głuchej

Myśląc o tym jak jej mówił, że ją kocha czule

Zasłonięte żaluzje ona okryta kołdrą białą

Czując zapach tam gdzie leżał w tą noc ostatnią

Jej kochany anioł który odszedł z marzeniami

Skarb jedyny jak cudowny sen urwany rano…

Siedział samotnie w wagonie rysując na szybie serce

Myśląc o niej, że nie zobaczy jej więcej

Zachował się jak szczeniak, wyszedł kiedy ona spała

Nie mówiąc do widzenia tak bez pożegnania

Teraz w przedziale siedzi sam zamknięty w sobie

Zanim nastał dzień jeszcze kochali się oboje

Zanim nastał dzień jeszcze ufali sobie

Zanim nastał dzień myśleli o życiu we dwoje…

REF:

Są zmęczeni, zagubieni, nieprzytomni

W miłości która teraz tak boli…

W jednym uczuciu podzielonym na dwie drogi

Ona mówi kocham słysząc gorzkie zapomnij…

Gdzieś odchodzi ten najbliższy

Razem układali to co teraz muszą zniszczyć

Ostatnie wspólne chwile

Spróbują dziś nie zasnąć

Chociaż noc mówi dobranoc…

BARTAS:

Er was iets mis, hij wilde niet uitleggen waarom

Geconcentreerd in stilte, plaatste hij dingen in zijn kamer

Stilte breekt altijd harten op zulke momenten

Ze wilde het vragen, maar was bang om de waarheid te horen

Hij was zo kalm als hij haar nooit had opgemerkt

Er liep een traan over zijn wang en hij draaide zich om

De beste man voor haar was nu een totale klootzak

Hij heeft waarschijnlijk iemand en is al van plan om uit elkaar te gaan ...

Hij leed echter, hij wilde nooit weggaan

En toch wilde God het, hij gaf geen geluk weg

Eindelijk zei hij, je moet me begrijpen

Ik vertrek morgenochtend en ik weet niet wanneer ik terug ben

Er is een nacht voor hen, de laatste paar uur

Als die iemand weggaat, heb je het gevoel dat de liefde faalt

En toch doe je er alles aan om zo lang mogelijk bij hem te zijn

Stel het afscheid uit, in de hoop dat het blijft...

REF:

Ze zijn moe, verloren, bewusteloos

In de liefde die nu zoveel pijn doet...

In één gevoel verdeeld in twee manieren

Ze zegt dat ik het heerlijk vind om de bittere vergeten te horen...

Ergens waar de dichtstbijzijnde gaat

Samen hebben ze geregeld wat ze nu moeten vernietigen

De laatste momenten samen

Ze zullen proberen wakker te blijven vandaag

Ook al zegt de nacht welterusten...

BARTAS:

Ze weigerde op te staan, wetende dat hij er niet voor haar was

Hij reed weg zonder iets te zeggen, zonder haar wang te kussen

Zij alleen in haar vier muren in de dove stilte

Denkend aan hoe hij haar vertelde dat hij teder van haar hield

Ze is bedekt met luiken en bedekt met een wit dekbed

De geur voelen waar het vannacht op lag

Haar geliefde engel die stierf met zijn dromen

De enige schat als een prachtige droom die 's ochtends wordt gebroken ...

Hij zat alleen in de treinwagon en tekende een hart op het glas

Als hij aan haar denkt, zou hij haar niet meer zien

Hij gedroeg zich als een puppy, hij ging weg terwijl zij sliep

Geen afscheid nemen zonder afscheid te nemen

Nu, in de coupé, zit hij alleen, opgesloten in zichzelf

Vóór de dag hadden ze allebei de liefde bedreven

Voordat de dag kwam, vertrouwden ze elkaar nog steeds

Voordat de dag kwam, dachten ze na over het leven voor twee ...

REF:

Ze zijn moe, verloren, bewusteloos

In de liefde die nu zoveel pijn doet...

In één gevoel verdeeld in twee manieren

Ze zegt dat ik het heerlijk vind om de bittere vergeten te horen...

Ergens waar de dichtstbijzijnde gaat

Samen hebben ze geregeld wat ze nu moeten vernietigen

De laatste momenten samen

Ze zullen proberen wakker te blijven vandaag

Ook al zegt de nacht welterusten...