Nic więcej - Verba

Nie znam już takich słów, aby móc być z tobą znów

Nie chcę już wierzyć w cud, bo wiem, że szkoda czasu

Mówią mi: nie trać sił, bo z tego już nie będzie nic

Bo z tego już nie będzie nic, nie będzie nic już więcej…

Uczucia zagubiłem, utraciłem to, co piękne

Może na szczęście nigdy nie było wieczne

Nigdy nie będę już śnić o tym, by ponaprawiać błędy

Nie będę szukać chwil — tych, które odeszły

Teraz wiem, że nigdy się nie złamię już więcej

Smutek to szczęście, gdy z kamienia mam serce

Nagle zawiodła pamięć, zgubiłem gdzieś wspomnienia

Miłość to piękne uczucie — zwłaszcza gdy jej nie ma

Od teraz muszę iść, muszę żyć bez uczuć dalej

To, co jest popiołem kiedyś było żarem i niech to już tak zostanie

Niech to już zostanie, bo tak lepiej

Mam już święty spokój, wolę żyć bez Ciebie

Teraz telefon milczy, skasowane wiadomości

Nie uwierzę już nigdy nawet szczerej miłości

Jestem sam i tylko jedna myśl porusza

— jak zaufać teraz komuś, skoro anioł mnie oszukał?

Stoję samotnie pośród tłumu, zostałem z niczym, bez uczuć

Jak coś poczuć, gdy serce milczy?

Dziś widziałem zbyt wiele, o jeden obraz za dużo

Dla Ciebie nie mam już miejsca, gdy marzenia się kruszą

Wiesz, stoję sam między szeptem a ciszą

Wiesz jak to jest gdy się myśli kołyszą w głowie

Która nie chce już tego, co było

Jesteś nie wywołaną kliszą dla mnie

Jesteś ciszą, która usypia mnie

Gdy próbuję powstać, męczy mnie

Zabija, gdy nie zamierzam poddać się

Stoisz obok, ale jakby Cię nie było

Zapomniałem o tobie, nawet jeśli byłaś słodką chwilą

Stoję sam, tak bez uczuć, wiesz

Które zgasiłem właśnie, ugasiłam wszystkie je

Najłatwiej będzie po prostu nie rozmawiać

Zamykam rozdział ten, z mego życia spadaj…

Tak, nie będzie nic już więcej, wiesz?

Ik ken zulke woorden niet meer om weer bij je te zijn

Ik wil niet meer in een wonder geloven omdat ik weet dat het tijdverspilling is

Ze zeggen me: verlies je kracht niet, want er zal niets meer van over zijn

Omdat er niets van dit zal zijn, zal er niets meer zijn ...

Ik ben mijn gevoelens kwijt, ik heb verloren wat mooi is

Misschien was het gelukkig nooit eeuwig

Ik droom er nooit meer van om fouten te maken

Ik zal niet zoeken naar momenten - die zijn overleden

Nu weet ik dat ik nooit meer zal breken

Verdriet is geluk als ik een hart van steen heb

Plotseling faalde mijn geheugen, ik verloor mijn herinneringen ergens

Liefde is een mooi gevoel - vooral als het er niet is

Van nu af aan moet ik gaan, ik moet verder zonder gevoel

Wat as is, was vroeger warmte, en laat dat zo blijven

Laat het blijven, want zo is het beter

Ik heb gemoedsrust, ik leef liever zonder jou

Nu is de telefoon stil, berichten verwijderd

Ik zal zelfs nooit meer oprechte liefde geloven

Ik ben alleen en er beweegt maar één gedachte

- hoe kan ik nu iemand vertrouwen, aangezien de engel me heeft bedrogen?

Ik sta alleen in de menigte, ik bleef achter met niets, geen gevoelens

Hoe kun je je voelen als je hart stil is?

Vandaag zag ik te veel, één schilderij te veel

Ik heb geen plaats voor jou als dromen afbrokkelen

Weet je, ik sta alleen tussen een fluistering en stilte

Je weet hoe het is om gedachten in je hoofd te hebben

Wie wil niet meer wat was

Jij bent voor mij een niet-ontwikkelde film

Jij bent de stilte die me in slaap brengt

Als ik probeer op te staan, word ik er moe van

Het is dodelijk als ik niet opgeef

Je staat naast je, maar alsof je er niet bent

Ik was je vergeten, ook al was je een lief moment

Ik sta alleen, dus zonder gevoel, weet je

Die ik net naar buiten heb gebracht, ik heb ze naar buiten gebracht

De gemakkelijkste manier is om gewoon niet te praten

Ik sluit dit hoofdstuk af, ga uit mijn leven...

Ja, er zal niets meer zijn, weet je?