Muszę z tym żyć - Verba

Wiem że są rzeczy które bolą

Wiem że są takie co jak kamień tona

Wiem że puszczone w niepamięć już nie gonią

Życiu na jakiś czas spokój dają

Upłynęły te dni kiedy czułem się wolny

Będąc jeszcze dzieckiem bawiącym się w wojny

Jednak pozbawiony toku realnego myślenia

Będąc istotą nie mającą nic do powiedzenia

Czekałem na rzeczy których nie rozumiałem

A które później okazały się tylko banałem

To jakbym spał pod osłoną ciemnej nocy

Nieświadomy ze dzieciństwo tak szybko się skończy

Otworzyłem oczy teraz gdy juz dojrzałem

Przestraszyły mnie realia z których wtedy się śmiałem

Zrozumiałem moje błędy z czasem przegrałem

Zrozumiałem zostawiłem niezatarte ślady

Wiem na przekór innym robiłem złe rzeczy

Wiem że czasu nie da się cofnąć

Wiem to co za nami nie umilknie

Wiem każdy musi z tym żyć

Kolejny nastał dzień kiedy życie w swoich dłoniach

Z chorego snu wyrwany dźwigam poza skrajach dźwigam

Ciężar tych zapamiętanych w przyszłości w złości

Wiele spraw straciło na wartości w złości

Zostawiałem innych nie żałując ich wcale w złości

Nie patrząc za siebie szedłem dalej

Zapominając o lojalności wobec bliskich

Teraz nikt z nich nic z tych chwil nie ma już w pamięci

Teraz wiem sam sobie wystawiłem rachunek

Teraz wiem że z ich strony mogę liczyć na szacunek

Wiem że kłębek swego życia rozwija

Ten się plącze raz tu raz tam i z tropu zbija

Wiem plony zbieram z życia poza kontrolą

Wiem były sprawy które po dziś dzień bolą

Wiem za mało czasu abym uczył się na błędach

Bo życie to czas a czas na mnie nie czeka

Ik weet dat er dingen zijn die pijn doen

Ik weet dat ze als een ton steen zijn

Ik weet dat als ze vergeten zijn, ze niet langer achtervolgen

Ze geven het leven even rust

De dagen waren voorbij dat ik me vrij voelde

Terwijl je nog steeds een kind bent dat oorlogen speelt

Echter, verstoken van enig echt denkproces

Een wezen zijn dat niets te zeggen heeft

Ik wachtte op dingen die ik niet begreep

En wat later maar een cliché bleek te zijn

Het is alsof ik slaap onder de deken van een donkere nacht

Niet wetende dat de kindertijd zo snel voorbij is

Ik opende mijn ogen nu ik volwassen ben geworden

De realiteit waar ik om moest lachen maakte me bang

Ik realiseerde me mijn fouten en na verloop van tijd verloor ik

Begrepen, ik heb onuitwisbare sporen achtergelaten

Ik weet dat ik, ondanks anderen, slechte dingen heb gedaan

Ik weet dat de tijd niet kan worden teruggedraaid

Ik weet wat voor ons niet stil zal zijn

Ik weet dat iedereen ermee moet leven

Er is weer een dag aangebroken waarop het leven in jouw handen ligt

Uit een zieke slaap getrokken, draag ik het buiten de randen

De last van degenen die in de toekomst in woede herinnerd worden

Veel dingen hebben hun waarde verloren in woede

Ik verliet de anderen zonder ze in woede te betreuren

Ik bleef lopen zonder om te kijken

Vergeten loyaal te zijn aan dierbaren

Nu herinnert geen van hen zich een van deze momenten

Nu weet ik dat ik mezelf heb gefactureerd

Nu weet ik dat ik op hun respect kan rekenen

Ik weet dat de bal van zijn leven zich aan het ontwikkelen is

Deze verdwaalt hier en daar en is in de war

Ik ken de gewassen die ik krijg van een uit de hand gelopen leven

Ik weet dat er dingen waren die tot op de dag van vandaag pijn deden

Ik weet te weinig tijd om van mijn fouten te leren

Omdat het leven tijd is en de tijd wacht niet op mij