Młode Wilki X - Verba

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Te jesienne liście, które mówią, że coś się skończyło

Fotografia przemijania w szarym kadrze zatrzymana

Te jesienne liście, co nie dawno szeleściły

Tak radośnie, by już nawet nie doczekać zimy

Teraz umierają, ale tak widocznie ma być

Przecież wiosna po tych chłodach musi się pojawić

Upadamy, żeby powstać - przez to jak mówiły młode wilki:

«Czasem przegrana to zwycięstwo»

Motocykl czeka, choć w tę aurę nikt nie jeździ

Krople deszczu znaczą część po części

Samotny wilk pilnuje trytorium

Jeden błąd i czeka cibie pandemonium

A ty mu wytłumacz, czemu w tej scenerii

Nie ma jego — jego pana kochanego

Już zaśniedział grawer jego imienia

A jego dziewczyna ma z tym motorem złe wspomnienia

Cierpi, życie wypada jej z rąk

Momentami myśli o tym, żeby odejść stąd

Motocykla za to wszystko nienawidzi

Bo niebo teraz czeka, a piekło teraz szydzi

Szpitalna sala co pamięta niejedną śmierć

Ona pochylona, przytula się

Przy nim skulona, chce mu tyle powiedzieć

Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje

Czeka przez te lata, choć rodzina naciskała:

«Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama»

Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie

«Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Wiatr niesie liście, by upadły za moment

Uwierz mi — idziemy w tą samą stronę

Świat cały w deszczu pędził wokół

Tak wyglądał tamten dzień, ona patrzyła z boku

On i ona na motorach, pusta droga, czasu szkoda

Ta pogoda, nagle woda, poszedł ślizgiem, nie panował

Szybka pomoc — akcja, reanimacja, wciąż oddycha

Dzięki sprzętom, które nigdy nie są na wakacjach

Podpisałeś papier, by być dawcą honorowym

Że będziesz sam w potrzebie to nie przyszło ci do głowy

Lekarze mówią: «Jego serce bić przestaje»

Więc nagle ona stwierdza, że swe serce mu oddaje

Podpisała dokumenty — jest już dawcą

Wsiadła na motor, który był jego oprawcą

«Zaraz zginę, oddaję ci część mnie

Opiekuj się naszą córką, ona teraz potrzebuje cię!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Na peryferiach miasta jest mały cmentarz

Tu spoczywa ktoś, kogo należy pamiętać

Gdy usłyszysz tu motoru silnik

Wiedz, że odwiedzają ją młode wilki

Kim jest dziewczyna o której jest ta historia?

Tu mała dziewczynka w górę spogląda

To Twoja mama, która jak nikt wcześniej

Z miłości oddała mi, własne serce

Ooh, nu ga ik weg, we nemen alleen maar afscheid

Ooh, ik ben erg bang omdat we elkaar niet meer zullen ontmoeten

Die herfstbladeren die zeggen dat er iets voorbij is

De foto van vergankelijkheid in het grijze kader is bevroren

Die herfstbladeren die niet zo lang geleden ritselden

Zo blij dat we niet eens uitkijken naar de winter

Ze gaan nu dood, maar zo zou het moeten zijn

Na deze kilte moet tenslotte de lente komen

We vallen om op te staan ​​- omdat, zoals de jonge wolven zeiden:

"Soms is verliezen winnen"

De motor wacht, hoewel niemand in deze aura rijdt

De regendruppels zijn deel voor deel van belang

De eenzame wolf bewaakt de triomf

Eén fout en een pandemonium wacht op je

En je legt hem uit waarom in dit landschap

Er is geen hem - zijn geliefde meester

De gravure van zijn naam is al aangetast

En zijn vriendin heeft slechte herinneringen aan deze fiets

Ze heeft pijn, haar leven valt uit haar handen

Soms denkt hij erover om hier weg te komen

Hij haat de motorfiets voor alles

Want de hemel wacht nu en de hel drijft nu de spot

Een ziekenhuiskamer die meer dan één sterfgeval herdenkt

Ze bukt zich, knuffels

Gehurkt naast hem, ze wil hem zo veel vertellen

Maar de coma doodt de hoop al twee jaar

Hij heeft deze jaren gewacht, hoewel de familie erop heeft aangedrongen:

"Maak een leven met iemand, je kunt het niet alleen"

Ze luisterde niet naar hen omdat ze meer van hem houdt dan van haar leven

"Steek de vonk van het geloof aan en steek de kaarsen niet aan!"

Ooh, nu ga ik weg, we nemen alleen maar afscheid

Ooh, ik ben erg bang omdat we elkaar niet meer zullen ontmoeten

De wind draagt ​​de bladeren om in een oogwenk te vallen

Geloof me - we gaan dezelfde kant op

De hele wereld rende rond in de regen

Zo zag die dag eruit, ze keek vanaf de zijkant toe

Hij en zij op de fiets, lege weg, tijdverspilling

Dit weer, plotseling water, slipte, regeerde niet

Snelle hulp - actie, reanimatie, nog steeds ademen

Dankzij apparatuur die nooit op vakantie is

Je hebt het papier ondertekend als eredonor

Dat je alleen in nood zou zijn, kwam niet bij je op

Doktoren zeggen: 'Zijn hart stopt met kloppen'

Dus plotseling merkt ze dat ze haar hart aan hem geeft

Ze heeft de documenten ondertekend - ze is al donor

Ze stapte op de fiets die zijn folteraar was

«Ik sta op het punt te sterven, ik geef je een deel van mij

Zorg goed voor onze dochter, ze heeft je nu nodig! »

Ooh, nu ga ik weg, we nemen alleen maar afscheid

Ooh, ik ben erg bang omdat we elkaar niet meer zullen ontmoeten

Ooh, nu ga ik weg, we nemen alleen maar afscheid

Ooh, ik ben erg bang omdat we elkaar niet meer zullen ontmoeten

Er is een kleine begraafplaats aan de rand van de stad

Hier ligt iemand om te onthouden

Als je hier een motor hoort

Weet dat wolvenwelpen haar bezoeken

Over welk meisje gaat dit verhaal?

Hier kijkt een klein meisje omhoog

Dit is je moeder die nog nooit van iemand houdt

Uit liefde gaf ze me haar eigen hart