Młode Wilki 2 - Verba

Oni mogą żyć ale tylko razem

Nie rozdzielaj ich, nie odzieraj z marzeń

Muszą ciągle iść na granicy tchnienia

Cienka linia określa sens ich istnienia

On się zatrzymał, wypadek zabrał marzenia

Ciągle szare dni i odległe wspomnienia

Ona czekała, wierzyła że się nie podda

Miłość nie pozwala rezygnować

Robiła wszystko żeby ciągle miał nadzieję

Szeptała wciąż: zobaczysz w końcu będzie lepiej

Musimy razem żyć i szukać pomocy

Gdy usypiał ona walczyła w nocy

W końcu znalazła, niespodziewana wiadomość

Jakby z nieba zszedł Bóg i wskazał drogę po wolność

Trudny zabieg za wielką cenę

Brak pieniędzy odbierał nadzieję

Gdy nastał dzień silniki zamilkły

Sprzedane gdzieś, żegnane w ciszy

Zrobili to by kupić jego szczęście

Tylko Wilki wiedzą jak życie jest cenne

Oni mogą żyć ale tylko razem

Nie rozdzielaj ich, nie odzieraj z marzeń

Muszą ciągle iść na granicy tchnienia

Cienka linia określa sens ich istnienia

Nie chcieli spać, czekali w niepewności

Anioł Stróż dawno odszedł w bezsilności

Jednak udało się, ta chwila wraca echem

Jutro zbudzi się i będzie tylko lepiej

Minie czas i wróci tam, skąd przyszedł

Chyba ktoś na górze chciał by z tego wyszedł

Ktoś daleki, ale pomogli najbliżsi przyjaciele

Zwyczajne Młode Wilki

Teraz mijają świat, kilometr za kilometrem

Znowu pędzą gdzieś niesieni przez powietrze

Już wygrali z życiem, ale grają z nim dalej

Pokonali los bo trzymali się razem

Będą wiecznie gnać, nie próbuj ich zatrzymać

Zostawili ślad: idealną przyjaźń

W pamiętniku życia znajdziesz jeden wers

Nie zatrzymuj Wilków bo jest ich coraz mniej

Oni mogą żyć ale tylko razem

Nie rozdzielaj ich, nie odzieraj z marzeń

Muszą ciągle iść na granicy tchnienia

Cienka linia określa sens ich istnienia

Ze kunnen leven, maar alleen samen

Scheur ze niet uit elkaar, ontdoe ze niet van je dromen

Ze moeten constant op adem komen

De dunne lijn definieert de betekenis van hun bestaan

Hij stopte, het ongeluk nam de dromen weg

Nog steeds grijze dagen en verre herinneringen

Ze wachtte, geloofde dat ze niet zou opgeven

Liefde staat je niet toe om op te geven

Ze deed er alles aan om hem hoop te houden

Ze bleef fluisteren: je zult uiteindelijk zien, het zal beter zijn

We moeten samenleven en hulp zoeken

Toen hij in slaap viel, vocht ze 's nachts

Ze vond eindelijk onverwacht nieuws

Alsof God uit de hemel is neergedaald en de weg naar vrijheid heeft gewezen

Een moeilijke procedure tegen een hoge prijs

Gebrek aan geld nam de hoop weg

Toen het dag werd, stopten de motoren

Ergens verkocht, stil afscheid

Ze deden het om zijn geluk te kopen

Alleen de wolven weten hoe kostbaar het leven is

Ze kunnen leven, maar alleen samen

Scheur ze niet uit elkaar, ontdoe ze niet van je dromen

Ze moeten constant op adem komen

De dunne lijn definieert de betekenis van hun bestaan

Ze wilden niet slapen, ze wachtten onzeker

De beschermengel is al lang in machteloosheid overleden

Het werkte echter, het moment echoot weer

Morgen wordt hij wakker en wordt het alleen maar beter

De tijd zal verstrijken en het zal terug zijn waar het vandaan kwam

Ik denk dat iemand boven hem hier weg wilde hebben

Iemand ver weg, maar de beste vrienden hebben geholpen

Gewone jonge wolven

Nu passeren ze de wereld, kilometer na kilometer

Ze haasten zich weer ergens heen gedragen door de lucht

Ze hebben al gewonnen met het leven, maar ze blijven ermee spelen

Ze hebben het lot overwonnen omdat ze aan elkaar bleven plakken

Ze zullen voor altijd haasten, probeer ze niet te stoppen

Ze hebben een stempel gedrukt: de perfecte vriendschap

In het dagboek van het leven vind je één vers

Houd de wolven niet, want er zijn er steeds minder

Ze kunnen leven, maar alleen samen

Scheur ze niet uit elkaar, ontdoe ze niet van je dromen

Ze moeten constant op adem komen

De dunne lijn definieert de betekenis van hun bestaan