Aby zrozumieć - Verba

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

1) Ignacy: Jego dusza zmęczona, z której zmył się blask,

Dawno zatrzymał, bezpowrotnie w niej czas,

Na ta jedną chwilę, choć na jeden raz,

Zapomnieć chciałby, swego życia gorzki smak,

Zrzucić z siebie ogrom dzisiejszego dnia,

Ciężar brudnych szmat, ująć lat, aby było lepiej,

Znaleźć gdzieś swoje miejsce i zapuścić korzenie,

Piękny sen, takie marzenie,

O ciszy, o spokoju, w własnych czterech kątach,

O ukochanej osobie, której teraz tak brak,

Chciałby krok cofnąć, krzyknąć z całej siły stop,

Nie łatwo zejść z drogi, na którą zrzucił go los,

Błądzi sam, pośród szarych myśli,

Za wspomnieniami goni, pełen nienawiści,

Za ten z życiem wyścig, pełen klęsk i upokorzeń,

Przestać chciałby lecz przestać dziś nie może.

Takie są w życiu drogi, nie każdemu sprzyja los,

Czasem warto jest się zastanowić,

Gdy skończy się dzień, co przyniesie nam noc.

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

2) Bartas: Gdy otwiera oczy, gasną nocne światła ulic,

Nieraz prosił Boga, by go więcej nie obudził,

W kieszeniach chowa ręce, bo tak cieplej,

Pod mostem miejsce podłe, ale chroni przed deszczem,

Kiedyś pisał wiersze, że życie jest piękne,

Teraz życie go kopie, gdy śpi pod kartonowym kocem,

Pamięta, jak to było w domu przy kominku,

Dzisiaj domem ciemny płot, koło parkingu,

Dzieci poszły w świat, szukać swego szczęścia,

Żadne z nich imienia ojca dzisiaj pamięta,

W imię ojca każdy wybrał inna ścieżkę,

By nie skończyć, jak ten, którego krew plami im serce,

Żona odeszła to dla niej warto było przetrwać,

Wszystko zabrała, on nie chce iść do niej na cmentarz,

Zbyt Wiele przeżył, by ją z pamięci wymazać,

Chciałby znać słowa, jakimi mógłby z nią rozmawiać,

Mroźnej zimy pora, skłania do refleksji,

Na te chwile, w których smutek dławi oddech w piersi,

Chciałby wiedzieć w końcu, że jutro będzie lepsze,

Pomóż mu uwierzyć, bo ludzie mają serce.

Ref.: Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Zrozum!

Zrozum tych, którzy tracą grunt i toną,

Wołając o pomoc, by móc zacząć na nowo,

Zrozum!

Zrozum to, że trzeba więcej nieszczęścia,

By nie zginąć tam, gdzie na współczucie brak miejsca.

Ref.: begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

Begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

1) Ignatius: zijn vermoeide ziel, waarvan de glans was weggewassen,

Hij heeft de tijd lang stilgezet, onherstelbaar in haar,

Voor één moment, maar voor één keer

Hij zou de bittere smaak van zijn leven willen vergeten,

Schud de grootsheid van vandaag van je af

Het gewicht van vuile vodden, om de jaren samen te stellen om het beter te maken

Zoek ergens je plek en zet je wortels neer,

Een mooie droom, zo'n droom,

Over stilte, over vrede, in je eigen vier hoeken,

Over een geliefde die nu zo ontbreekt,

Hij zou graag een stap achteruit doen, schreeuwen met al zijn kracht, stoppen,

Het is niet gemakkelijk om van de weg af te komen waar het lot hem op heeft geworpen,

Hij zwerft alleen, tussen grijze gedachten,

Op jacht naar herinneringen, vol haat,

Voor deze wedloop met het leven, vol nederlagen en vernederingen,

Hij zou willen stoppen, maar hij kan vandaag niet stoppen.

Dit zijn de manieren in het leven, niet iedereen wordt begunstigd door het lot,

Soms is het het overwegen waard

Als de dag voorbij is, wat zal de nacht ons brengen.

Ref.: begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

Begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

2) Bartas: Als hij zijn ogen opent, gaan de nachtelijke straatverlichting uit,

Meer dan eens vroeg hij God hem niet meer wakker te maken,

Hij verstopt zijn handen in zijn zakken omdat het zo warmer is

Een smerige plek onder de brug, maar het beschermt tegen regen,

Hij schreef gedichten dat het leven mooi is,

Nu schopt het leven hem terwijl hij slaapt onder een kartonnen deken

Hij herinnert zich hoe het was thuis bij de open haard,

Vandaag is huis een donker hek, vlakbij de parkeerplaats,

De kinderen gingen de wereld in om hun geluk te zoeken,

Geen van hen herinnert zich de naam van hun vader vandaag,

In de naam van hun vader koos iedereen een ander pad,

Om niet te eindigen als degene wiens bloed hun hart bevlekt,

Vrouw is overleden, het was het waard om te overleven voor haar,

Ze nam alles mee, hij wil niet naar haar toe naar het kerkhof,

Hij heeft te veel meegemaakt om haar uit het geheugen te wissen,

Hij zou graag woorden willen weten waarmee hij tot haar kan spreken,

Koud winterseizoen, het roept reflectie op,

Voor die keren dat verdriet de adem in mijn borst verstikt,

Hij zou graag willen weten dat het morgen beter zal zijn,

Help hem te geloven omdat mensen een hart hebben.

Ref.: begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

Begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

Begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.

Begrijpen!

Begrijp degenen die terrein verliezen en verdrinken,

Roep om hulp zodat ik opnieuw kan beginnen

Begrijpen!

Realiseer je dat er meer ongeluk nodig is,

Om niet te sterven waar geen ruimte is voor mededogen.