Монотеизм - Василий К., The Kürtens

Монотеизм

Безобразная опера, слышу

Они забыли отключить телефон

Я вываливаюсь из постели

Недосмотрев порнографический сон

В сотне метров по линии взгляда

Она ставит кофе, ей не хочется жить,

А в свободной руке — сердце-граната,

А кольцо на полу, она не будет звонить

В сотне миль по линии мысли

Он вернулся домой, он стоит средь руин

И не смеет коснуться кучи углей

Здесь была та комната, где жил его сын

И вслед за австралийским поэтом

Я готов расплющить свой нос о стекло

Наблюдая уродливость мира, молюсь

Духу Любви, монотеизму назло!

Может быть один только Бог

Может быть одна только Смерть,

Но может ли быть одна только Любовь

Чтоб для неё жить и с ней умереть?

Было страшно от силы твоих тонких рук

Когда ты развела кошмар бытия

В стороны, как половинки кулис

И встала на моей сцене, стройна и горда

Мне нравится видеть, как ты растёшь

Как становишься мудрой, день ото дня

Как прощаешь мне то, что нужно простить

И приручаешь ту тварь, что порою есть я Где ты был?

Я не помню, где

Как её звать?

Я не помню, как

Я признаю, что не виноват

Я не предатель, я просто дурак

Может быть, я когда-нибудь тоже смогу

Представляться просто парой слов

Вроде — я, Православный Христианин

Вроде — я, Степной Волк, из Рода Волков,

А пока — это слаще, чем пиво с утра

Ярче, чем всё золото со всем серебром

Романтичней, чем Алые Паруса

Дороже Silicon Valley со всем барахлом

Кто не верит нам — выйди вон

Кто мешает нам — выйди вон

Несовершенен и незавершён,

Но это наш мир, и нам нравится в нём

На облаках сидит пухлый Бог

Рядом с ним — тощая Смерть

Кого им не хватает, так это Любовь

И у меня она, кажется, есть

Ite, missa est, массаракш

Monotheïsme

Lelijke opera, hoor ik

Ze zijn vergeten de telefoon uit te zetten

ik val uit bed

Een pornografische droom missen

Honderd meter langs de zichtlijn

Ze zet koffie neer, ze wil niet leven,

En in zijn vrije hand is een hartgranaat,

En de ring op de vloer, ze zal niet bellen

Honderd mijl langs de lijn van het denken

Hij keerde terug naar huis, hij staat tussen de ruïnes

En durft geen stapel kolen aan te raken

Hier was de kamer waar zijn zoon woonde

En de Australische dichter volgen

Ik ben klaar om mijn neus plat te drukken op het glas

Kijkend naar de lelijkheid van de wereld, bid ik

Aan de Geest van Liefde, om het monotheïsme te weerstaan!

Er kan maar één God zijn

Er kan alleen de dood zijn

Maar kan er alleen liefde zijn?

Om voor haar te leven en met haar te sterven?

Het was eng door de kracht van je dunne handen

Toen je de nachtmerrie van het zijn ontrafelde

Aan de zijkanten, zoals de helften van de backstage

En stond op mijn podium, slank en trots

Ik zie je graag groeien

Hoe word je wijs, van dag tot dag?

Hoe vergeef je me wat vergeven moet worden?

En je temt het wezen dat ik soms ben. Waar ben je geweest?

Ik weet niet meer waar

Wat is haar naam?

Ik weet niet meer hoe

Ik geef toe dat ik niet schuldig ben

Ik ben geen verrader, ik ben gewoon een dwaas

Misschien kan ik dat ooit ook

Stel jezelf voor in een paar woorden

Zoals - ik ben een orthodoxe christen

Het lijkt erop - ik, Steppenwolf, van het soort wolven,

Ondertussen is het zoeter dan bier in de ochtend

Helderder dan al het goud met al het zilver

Romantischer dan Scarlet Sails

Duurder dan Silicon Valley met al die rotzooi

Wie gelooft ons niet - ga weg

Wie houdt ons tegen - ga weg

Onvolmaakt en onvolledig

Maar dit is onze wereld, en we vinden het er leuk in

Een mollige God zit op de wolken

Naast hem is een magere Dood

Wat ze missen is liefde

En ik lijk het te hebben

Ite, missa est, massaraksh