Пока - Василий К., Василий К. & Интеллигенты

Великаны-дома глядят на меня

Сотнями окон-глаз

И за каждым из них происходит своя

Прекрасная, неповторимая

Я иду.

Тёмный проспект

Люди, звёзды.

Мне 16 лет

Я знаю — где-то там, впереди

Она есть жива и она меня ждёт

Пока

За каждым квадратом жёлтого света

Ничего, что могло бы меня взволновать

И этот проспект как коридор

В огромной квартире, где я жил всегда и где мне

Кружить и блуждать до конца

Какой бы он не был и где

Воздух пахнет ничем

30 лет

Звёзд давно не видать, их как будто бы нет

Я иду.

Я знаю их всех наизусть

И они точно так же знают меня

И как Птица Додо, безнадёжно редка

Надежда на то, что она ещё ждёт

Пока

Пока

Reuzenhuizen kijken naar mij

Honderden ramen-ogen

En elk van hen heeft zijn eigen

Uitstekend, uniek

Ik ga.

donkere laan

Mensen, sterren.

ik ben 16 jaar

Ik weet het - ergens daarbuiten, vooruit

Ze leeft en ze wacht op mij

Tot

Achter elk vierkant van geel licht

Niets om me op te winden

En deze laan is als een gang

In een enorm appartement waar ik altijd heb gewoond en waar ik

Cirkel en dwaal tot het einde

Wat het ook is en waar

De lucht ruikt naar niets

30 jaar

De sterren zijn lange tijd niet meer gezien, ze lijken weg te zijn

Ik ga.

Ik ken ze allemaal uit mijn hoofd

En ze kennen me net zo

En als een Dodo Bird, hopeloos zeldzaam

Hoop dat ze nog wacht

Tot

Tot