Two Roses - Валерия

Капли испарений катятся как слезы

И туманят синий вычурный хрусталь

Тени двух мгновений, две увядших розы,

А на них немая мертвая печаль.

Одна из них белая-белая,

Была как попытка несмелая

Другая же, алая-алая,

Была как мечта небывалая.

И обе манили и звали,

И обе увяли, увяли.

Одна из них грустная, грустная

Была как свирель безыскусная,

Другая же странная-странная,

Какая-то вечно обманная

Минуты смерть отбивали,

И обе увяли.

Увяли.

Конец.

Не цвести им уж вновь.

А с ними увяла и чья-то любовь.

Dampdruppels rollen als tranen

En troebel blauw kunstzinnig kristal

Schaduwen van twee momenten, twee verdorde rozen,

En er is een stomme, doodse droefheid op hen.

Een van hen is wit-wit,

Het was als een timide poging

De andere, scharlaken scharlaken,

Het was als een ongelooflijke droom.

En beiden wenken en roepen:

En beiden verdord, verdord.

Een van hen is verdrietig, verdrietig

Was als een fluit ongekunsteld,

Nog een vreemde, vreemde,

Een soort van altijd bedrieglijk

Minuten verslaan de dood,

En beide verdord.

verdord.

Einde.

Bloei niet meer voor hen.

En met hen verdorde iemands liefde.