Любовь и боль - Валерия

Помнишь, однажды зал стал пустым, свет погас —

Это ты в первый раз отнял у меня музыку души.

А я, из тысяч лиц за столько лет и не нашла

Никого, кто б реки горькие из слёз моих осушил.

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Вновь не станет зола пламенем.

А я - отрекаюсь, отпускаю.

Бог - судья, я любила тебя.

Полон огромный зал.

Ну, что же ты прячешь взгляд!

Виновато время ли, что его никак не вернуть назад?

Тысячам этих лиц всю боль свою я раздам -

Если дороже душа моя, любовь моя их сердцам!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Вновь не станет зола пламенем.

А я - отрекаюсь, отпускаю.

Бог - судья, я любила тебя.

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Я любила тебя.

Denk eraan, toen de zaal leeg was, gingen de lichten uit -

Jij was het die voor het eerst de muziek van mijn ziel van me afnam.

En ik, van duizenden gezichten gedurende zoveel jaren, heb niet gevonden

Niemand die de bittere rivieren uit mijn tranen zou laten wegvloeien.

Het is verboden!

Ik noemde liefdespijn, maar het is onmogelijk!

De as zal niet opnieuw vlammen worden.

En ik - doe afstand, laat los.

God is de rechter, ik hield van je.

De enorme zaal zit vol.

Wel, waarom verberg je je ogen!

Is het tijd om de schuld te geven dat ik het niet terug kan brengen?

Ik zal al mijn pijn verdelen over duizenden van deze gezichten -

Als mijn ziel dierbaarder is, mijn liefde voor hun hart!

Het is verboden!

Ik noemde liefdespijn, maar het is onmogelijk!

De as zal niet opnieuw vlammen worden.

En ik - doe afstand, laat los.

God is de rechter, ik hield van je.

Het is verboden!

Ik noemde liefdespijn, maar het is onmogelijk!

Het is verboden!

Ik noemde liefdespijn, maar het is onmogelijk!

Het is verboden!

Ik noemde liefdespijn, maar het is onmogelijk!

Ik hield van je.