Ямщик, не гони лошадей - Валентина Пономарёва

Как грустно, туманно кругом,

Тосклив, безотраден мой путь,

А прошлое кажется сном,

Томит наболевшую грудь.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Как жажду средь мрачных равнин,

Измену забыть и любовь,

Но память, мой злой властелин,

Всё будит минувшее вновь.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Всё было лишь ложь и обман,

Прощай и мечты, и покой,

А боль незакрывшихся ран

Останется вечно со мной.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Hoe droevig, mistig rondom,

Verdrietig, hopeloos op mijn manier,

En het verleden lijkt een droom

Tomit pijnlijke borst.

Koetsier, rijd geen paarden,

Ik heb nergens anders om me te haasten

Ik heb niemand anders om van te houden

Koetsier, rijd niet met de paarden.

Terwijl ik dorst tussen de sombere vlakten,

Vergeet verandering en liefde

Maar het geheugen, mijn slechte heer,

Alles roept het verleden weer op.

Koetsier, rijd geen paarden,

Ik heb nergens anders om me te haasten

Ik heb niemand anders om van te houden

Koetsier, rijd niet met de paarden.

Alles was gewoon leugens en bedrog

Vaarwel dromen en vrede,

En de pijn van niet gesloten wonden

Zal voor altijd bij me blijven.

Koetsier, rijd geen paarden,

Ik heb nergens anders om me te haasten

Ik heb niemand anders om van te houden

Koetsier, rijd niet met de paarden.