Любовь - волшебная страна - Валентина Пономарёва

Я, словно бабочка к огню, стремилась так неодолимо

В любовь, волшебную страну,

Где назовут меня любимой.

Где бесподобен день любой,

Где не страшилась я б ненастья.

Прекрасная страна, любовь, страна любовь…

Ведь только в ней бывает счастье.

Пришли иные времена,

Тебя то нет, то лжешь не морщась.

Я поняла, любовь — страна,

Где каждый человек — притворщик.

Моя беда, а не вина, что я наивности образчик.

Любовь — обманная страна, обманная страна,

И каждый житель в ней — обманщик.

Зачем я плачу пред тобой и улыбаюсь так некстати?

Неверная страна любовь,

Там каждый человек — предатель.

Но снова прорастет трава

Сквозь все преграды и напасти…

Любовь весенняя страна весенняя страна,

Ведь только в ней бывает счастье,

Бывает счастье…

Ik, als een vlinder voor het vuur, streefde zo onweerstaanbaar

Om lief te hebben, een magisch land,

Waar ze me geliefd zullen noemen.

Waar elke dag onvergelijkbaar is,

Waar ik niet bang zou zijn voor slecht weer.

Prachtig land, liefde, landliefde...

Immers, alleen daarin is geluk.

Andere tijden zijn gekomen

Ofwel besta je niet, dan lieg je zonder te grijnzen.

Ik begreep dat liefde een land is,

Waar elke man een pretendent is.

Mijn ongeluk, niet mijn schuld, is dat ik een voorbeeld van naïviteit ben.

Liefde is een bedrieglijk land, een bedrieglijk land

En elke bewoner daarin is een bedrieger.

Waarom huil ik waar je bij bent en lach ik zo ongelegen?

Verkeerde landliefde

Elke persoon daar is een verrader.

Maar het gras zal weer groeien

Door alle obstakels en tegenslagen...

Liefde lente land lente land

Immers, alleen daarin is er geluk,

Er is geluk...