Мы только знакомы - Валентина Пономарёва

Спокойно и просто я встретился с Вами,

В душе зажила уже старая рана.

Но пропасть разрыва легла между нами:

Мы только знакомы.

Как странно…

Как странно это: совсем ведь недавно

Была наша близость безмерна, безгранна,

А ныне, ах, ныне былому неравно:

Мы только знакомы.

Как странно…

Завязка ведь — сказка.

Развязка — страданье.

Но думать всё время о нём неустанно

Не стоит, быть может.

Зачем?

До свиданья.

Мы только знакомы.

Как странно…

Rustig en eenvoudig ontmoette ik je,

Een oude wond is al geheeld in mijn ziel.

Maar de afgrond van de breuk lag tussen ons in:

We kennen alleen elkaar.

Hoe vreemd...

Hoe vreemd het is: pas onlangs

Onze nabijheid was grenzeloos, grenzeloos,

En nu, ah, nu is het niet gelijk aan het verleden:

We kennen alleen elkaar.

Hoe vreemd...

Het plot is een sprookje.

Ontkoppelen is lijden.

Maar de hele tijd onvermoeibaar aan hem denken

Niet de moeite waard, misschien.

Waarvoor?

Tot ziens.

We kennen alleen elkaar.

Hoe vreemd...