Расставаясь, она говорила - Валентина Пономарёва

Расставаясь, она говорила:

«Не забудь ты меня на чужбине,

Одного лишь тебя я любила,

И любовь берегла как святыню.

Одному лишь тебе говорила я О любви бесконечные речи.

Лишь тебе одному позволяла я Целовать свои смуглые плечи.

Для тебя одного не страшусь я Покраснеть перед миром суровым.

Для тебя одного лишь солгу я И слезой, и улыбкой, и словом".

Toen ze afscheid nam, zei ze:

"Vergeet mij niet in een vreemd land,

Alleen van jou hield ik

En liefde gekoesterd als een heiligdom.

Tot jou alleen sprak ik eindeloze toespraken over liefde.

Ik stond je alleen toe mijn donkere schouders te kussen.

Voor jou alleen ben ik niet bang om te blozen voor de harde wereld.

Voor jou alleen zal ik liegen En met een traan, en een glimlach, en een woord.