Lips Of A Liar - Under The Flood

We walked alone, in places no one should know.

As we danced along into the night.

Too far from home, too far for safety to show.

And I wondered how we’d survive, after all this time.

Welcome to the end, I’m losing sight of who I am.

I’ve given all that I had to defend, the pieces that will never mend.

Want to justify the guilt that’s hanging in your eyes.

You’ve shown me all that I needed to find, straight from the lips of a liar.

Somewhere we fell and started losing ourselves.

And the way it’s mean to be became nothing more to me than a dream.

I couldn’t find the truth underneath.

So the blame falls on me and it came from the guilty.

So cry yourself to sleep, hoping I’ll believe everything.

Welcome to the end, I’m losing sight of who I a.

I’ve given all that I had to defend, the pieces that will never mend.

Want to justify the guilt that’s hanging in your eyes.

You’ve shown me all that I needed to find, straight from the lips of a liar.

So go, hide your face in the shame again (are you livin' in denial).

Go, as your walking away, you carry the blame, you were the worst part of me.

We liepen alleen, op plaatsen die niemand zou mogen weten.

Terwijl we de nacht in dansten.

Te ver van huis, te ver om de veiligheid te laten zien.

En ik vroeg me af hoe we het zouden overleven, na al die tijd.

Welkom bij het einde, ik verlies uit het oog wie ik ben.

Ik heb alles gegeven wat ik moest verdedigen, de stukken die nooit zullen herstellen.

Wil je het schuldgevoel dat in je ogen hangt, rechtvaardigen.

Je hebt me alles laten zien wat ik moest vinden, rechtstreeks uit de mond van een leugenaar.

Ergens zijn we gevallen en begonnen onszelf te verliezen.

En de manier waarop het gemeen is om te zijn, werd voor mij niets meer dan een droom.

Ik kon de waarheid eronder niet vinden.

Dus de schuld valt op mij en het kwam van de schuldigen.

Dus huil jezelf in slaap, in de hoop dat ik alles zal geloven.

Welkom bij het einde, ik verlies uit het oog wie ik ben.

Ik heb alles gegeven wat ik moest verdedigen, de stukken die nooit zullen herstellen.

Wil je het schuldgevoel dat in je ogen hangt, rechtvaardigen.

Je hebt me alles laten zien wat ik moest vinden, rechtstreeks uit de mond van een leugenaar.

Dus ga, verberg je gezicht weer in de schaamte (leef je in ontkenning).

Ga, terwijl je wegloopt, draag jij de schuld, jij was het slechtste deel van mij.