Мне страшно - Тёплые дни

Крошечной искрой

Мелькнула вечность

И рухнуло всё на дно.

Кто-то плюнул в нас сверху и дрогнуло сердце твоё.

Не открывая глаз

Кто-то лезвием острым

Коснулся того, что сейчас

Прожигает меня каждый день, каждый час.

Рвутся связки второго я.

Раздирающий крик внутри.

Спи — не спи, ври — не ври, всё равно

На зрачках отпечаток — твоё лицо.

Как будто ночь-сестра и ей плевать.

Ей не важно.

Мне страшно.

Мне очень страшно, очень страшно.

Несколько слов и взгляд потух вновь.

Где любовь?

Где любовь?

Где та любовь?

Каждый миллиметр.

Всего, что дышит

Утопить меня хочет в раз

В твоём дыхании жадном и в бездне карих глаз.

И не возможно скрывать.

И так не хочется завтра

Терпеть и молчать, стоя рядом с тобой

Закипать, умирать…

Как будто ночь-сестра и ей плевать.

Ей не важно.

Мне страшно.

Мне очень страшно, очень страшно.

Несколько слов и взгляд потух вновь.

Где любовь?

Где любовь?

Где та любовь?

Быть может в старых текстах?

В нетленных песнях?

Ни грамма лести, ни мысли о мести.

Я мечтаю чтобы мы были вместе…

Но как же так?

Как же так?

Я потерян и слаб, кто-то скажет пустяк…

И вроде как бы да, но вроде бы и нет.

И тучи заслонили наш последний рассвет.

kleine vonk

Geflitste eeuwigheid

En alles stortte in elkaar.

Iemand spuugde van boven naar ons en je hart trilde.

Zonder je ogen te openen

Iemand met een scherp mes

Aangeraakt wat nu is

Verbrandt me elke dag, elk uur.

De ligamenten van het tweede zelf zijn gescheurd.

Een verscheurende schreeuw van binnen.

Slaap - slaap niet, lieg - lieg toch niet

De afdruk op de pupillen is je gezicht.

Alsof de nacht een zus is en het haar niets kan schelen.

Het maakt haar niet uit.

Ik ben bang.

Ik ben heel bang, heel bang.

Een paar woorden en de blik vervaagde weer.

Waar is liefde?

Waar is liefde?

Waar is die liefde?

Elke millimeter.

Alles wat ademt

Hij wil me meteen verdrinken

In je hebzuchtige adem en in de afgrond van bruine ogen.

En het is onmogelijk om je te verbergen.

En ik heb geen zin in morgen

Verdraag en wees stil, naast je staan

Kook, sterf...

Alsof de nacht een zus is en het haar niets kan schelen.

Het maakt haar niet uit.

Ik ben bang.

Ik ben heel bang, heel bang.

Een paar woorden en de blik vervaagde weer.

Waar is liefde?

Waar is liefde?

Waar is die liefde?

Misschien in oude teksten?

In onvergankelijke liederen?

Geen greintje vleierij, geen gedachte aan wraak.

Ik droom dat we samen waren...

Maar hoe zit het?

Hoezo dat?

Ik ben verloren en zwak, iemand zal niets zeggen...

En het lijkt ja te zijn, maar het lijkt nee te zijn.

En de wolken verduisterden onze laatste dageraad.