Ya Vuelvo - Trío Stazo-Cupo-Monteleone, Roberto Goyeneche

Recien lo comprendo,

tengo tibio el hombro,

de tu pelo lacio,

madrugado a besos,

y una pena sorda,

que me crece adento,

de esperar en vano,

por otro regreso.

dijiste,!ya vuelvo!,

y los ojos mansos,

se te humedecieron,

por que en tanto tiempo,

uno corre sueños,

madura esperanza,

y cuando la alcanza,

ya tiene un recuerdo.

bis

Asi, que esta noche,

siguiendo el latido,

de mi corazón,

te pido que vuelvas,

para que charlemos,

de aquel casi amor,

y me des el gusto,

como a buen amigo,

de decirte!

adios!,

acaso, charlando,

podremos mi vida,

hacer que nos duela,

que nos duela menos,

menos, esta herida,

que sangra en los dos.

ik begrijp het gewoon

mijn schouder is warm,

van je steil haar,

vroege ochtend met kussen,

en een dof verdriet,

die in mij groeit,

van tevergeefs wachten,

voor nog een comeback.

Je zei, ik kom terug!

en zachte ogen,

ze werden nat,

want in zo'n lange tijd

men loopt dromen,

volwassen hoop,

en als hij het bereikt,

je hebt al een geheugen.

Bis

Dus vanavond

het ritme volgen,

vanuit mijn hart,

Ik vraag je om terug te komen

voor ons om te chatten,

van die bijna liefde,

en geef me het genoegen,

als een goede vriend,

om u te vertellen!

tot ziens!,

misschien, chatten,

we kunnen mijn leven,

doe ons pijn,

dat het ons minder pijn doet,

minder, deze wond,

dat bloedt in beide.