Mi Canción de Ausencia - Roberto Goyeneche, Armando Pontier y su Orquesta

Ya tengo miedo

Del invierno frio

Y del otoño

Con sus hojas muertas…

Del viento hiriente

Cuando silba y clava

Como un puñal su gris canción

De ausencia

Y tengo miedo

Porque estoy tan solo

Que no me encuentro

Ni en mi soledad

Quiero ser ciego

Y olvidarlo todo

Pero te veo

Aunque no estes mas

Y hasta ese cielo

Con sus nubes negras

Que con la lluvia

Llora su pesar

Pinta el paisaje

De mi vida oscura

Pero te siento

Pues, no se llorar

Llevo en mi mente

Su canción de ausencia

Oigo tu voz de nieve y de cristal

Todo te nombra

Cuando estoy tan solo

Porque te siento

Aunque no estes mas

ik ben al bang

van de koude winter

en van de herfst

Met zijn dode bladeren...

van de verwondende wind

Als hij fluit en spijkert

Als een dolk zijn grijze lied

van afwezigheid

En ik ben bang

Omdat ik zo eenzaam ben

dat ik mezelf niet kan vinden

Zelfs niet in mijn eenzaamheid

ik wil blind zijn

en alles vergeten

Maar ik zie je

Ook al ben je niet meer

en tot aan die hemel

met zijn zwarte wolken

wat met de regen?

huilt zijn verdriet

schilder het landschap

van mijn donkere leven

maar ik voel je

Nou, ik weet niet hoe ik moet huilen

Ik draag in mijn gedachten

Jouw lied van afwezigheid

Ik hoor je stem van sneeuw en glas

alles noemt jou

als ik zo alleen ben

omdat ik je voel

Ook al ben je niet meer