Внутри меня - Триада

Нас спрашивают часто, считай, что в каждом городе,

Где вдохновение черпает не ступая по миру.

Как сочиняете все это море историй,

Так и быть сейчас шторы тайны приоткроем.

Когда Сатурн и Плутон под влиянием Марса,

Из чулана достаем деревянный Ларсен.

И пока отвар сырой для обработки листов,

Их сложим крестом по повесу грамм 100.

Берем на кончик ножа печень ежа, сердце моржа,

Прядь волос седого бомжа,

Чтобы голос не дрожал, кинем ломоть коржа…

И глаз жабы, эмоции были дабы,

Ровно в полночь в лесу, куда я Ларс несу.

Между луной и вороной найду полосу,

Произнесу слово суд, с отваром достав сосуд.

Сладкий лист попробую на зуб, понимая зум.

Десять строк из B.I.G.'и прочту и десять из 2Pac'а,

В завершении полушепотом скажу: «Waka Flocka».

Через три дня и три ночи, текста готовы,

Открываем достаем и через год приходим снова.

Но если честным быть, то нам и самим интересно,

Как вдохновение приходит и где его место.

Но очень трудно говорить песнями о песнях,

И описать ощущения падения в бездну.

Припев:

Будто бы солнце взрывается внутри меня,

То в жар огня кидает, а то в холод инея.

Те ощущения не передать, не выменять,

Вдохновения, найди меня, найди меня!

Будто бы солнце взрывается внутри меня,

То в жар огня кидает, а то в холод инея.

Те ощущения не передать, не выменять,

Будто бы солнце взрывается внутри меня.

В небе, на суши, в воде пишем везде,

Даже если темень, все равно в темени нужен свет.

Где есть биты, где их нет, где хиты и шлак,

Пишем рэп как умеем, получается так.

Вот ответ на вопросы секретов, их нет,

Что за бред, думать, что это опыт отчитанных лет.

Или есть способ, козырь, что нами спрятан,

Скажу, как есть без оговорок и темных пятен.

Это как весна в природе, просвет в погоде,

Как что-то новое в моде, и вдохновение в саде.

Как новое приложение в айподе, айпаде, и вроде,

Силы не тратит, но можно исписать все в тетради.

Все это катит, даже больше похоже на клад,

Это как использовать на колонках максимум ватт.

Как в танце самое главное пай, или во тьме — свет ламп,

Чисто как горный ручей сама суть вещей.

Крутое приключение ума, прямое включение чувств,

Это то чего не знал, но пришло и встал зал.

Это как взрыв солнце внутри меня, как залп…

Припев:

Будто бы солнце взрывается внутри меня,

То в жар огня кидает, а то в холод инея.

Те ощущения не передать, не выменять,

Вдохновения, найди меня, найди меня!

Будто бы солнце взрывается внутри меня,

То в жар огня кидает, а то в холод инея.

Те ощущения не передать, не выменять,

Будто бы солнце взрывается внутри меня.

Er wordt ons vaak gevraagd, bedenk dat in elke stad,

Waar hij inspiratie opdoet zonder de wereld in te stappen.

Hoe schrijf je al deze zee van verhalen,

Dus zij het nu, laten we de gordijnen van geheimhouding openen.

Als Saturnus en Pluto onder invloed van Mars staan,

We halen houten Larsen uit de kast.

En terwijl de bouillon rauw is voor het verwerken van vellen,

We vouwen ze in een kruis van 100 gram.

We nemen op de punt van het mes de lever van een egel, het hart van een walrus,

Een haarlok van een grijsharige zwerver,

Zodat de stem niet trilt, gooien we een fluitje van een cent ...

En het oog van een pad, emoties waren in orde,

Precies om middernacht in het bos, waar ik Lars draag.

Tussen de maan en de kraai zal ik een strook vinden,

Ik zal het woord oordeel uitspreken, een vat met een afkooksel tevoorschijn halen.

Ik zal het zoete blad op de tand proberen, de zoom begrijpen.

Tien regels van BIG en ik zal lezen en tien van 2Pac

Aan het eind zeg ik in een halve fluistering: “Waka Flocka”.

Over drie dagen en drie nachten zijn de teksten klaar,

We gaan open, we halen het eruit en een jaar later komen we weer.

Maar eerlijk is eerlijk, wij zijn zelf ook wel geïnteresseerd

Hoe inspiratie komt en waar het thuishoort.

Maar het is heel moeilijk om over liedjes in liedjes te praten,

En beschrijf het gevoel van in de afgrond vallen.

Refrein:

Het is alsof de zon in mij explodeert

Of het werpt het in de hitte van het vuur, of het werpt de vorst in de kou.

Die gevoelens kunnen niet worden overgebracht, niet worden uitgewisseld,

Inspiratie, vind mij, vind mij!

Het is alsof de zon in mij explodeert

Of het werpt het in de hitte van het vuur, of het werpt de vorst in de kou.

Die gevoelens kunnen niet worden overgebracht, niet worden uitgewisseld,

Het is alsof de zon in mij explodeert.

In de lucht, op het land, in het water schrijven we overal,

Zelfs als het donker is, heeft de kroon toch licht nodig.

Waar beats zijn, waar er geen zijn, waar hits en slakken zijn,

We schrijven rap als we kunnen, het komt zo uit.

Hier is het antwoord op de vragen van geheimen, die zijn er niet,

Wat een onzin, te bedenken dat dit de ervaring is van gelouterde jaren.

Of is er een manier, een troef die we hebben verborgen,

Ik zal je vertellen hoe je kunt eten zonder reserveringen en donkere vlekken.

Het is als de lente in de natuur, een gat in het weer,

Als iets nieuws in de mode, en inspiratie in de tuin.

Zoals een nieuwe app op ipod, ipad en zoals,

Het verspilt geen kracht, maar je kunt alles in een notitieboekje schrijven.

Dit alles rolt, nog meer als een schat,

Het is alsof je maximale watt op je luidsprekers gebruikt.

Zoals in de dans het belangrijkste aandeel, of in de duisternis het licht van lampen is,

Zuiver als een bergstroom de essentie van de dingen.

Cool avontuur van de geest, directe inclusie van de zintuigen,

Dit is iets dat ik niet wist, maar de zaal kwam en stond op.

Het is als een explosie van de zon in mij, als een salvo ...

Refrein:

Het is alsof de zon in mij explodeert

Of het werpt het in de hitte van het vuur, of het werpt de vorst in de kou.

Die gevoelens kunnen niet worden overgebracht, niet worden uitgewisseld,

Inspiratie, vind mij, vind mij!

Het is alsof de zon in mij explodeert

Of het werpt het in de hitte van het vuur, of het werpt de vorst in de kou.

Die gevoelens kunnen niet worden overgebracht, niet worden uitgewisseld,

Het is alsof de zon in mij explodeert.