Меломан - Триада

Выбран один элемент пока ноль байт,

Я заполню чистый лист музыка играет.

Музыка играет с всех колонок из тех,

Что даже поломаны в домах и салонах итак.

На всех частотах радио и каналах тв,

Из обычных кофе и пантовых таверн.

Когда я смотрю на верх в этажи хрущевок,

Наверно кто-то очень любит рэп там, еще бы.

Там вдали Query или Homan или Nelly или Nas,

Все прокачали подъезд.

Играет какой-нибудь лаунч или что-то дерзкое,

Из новой тачки, из ведра с обвесами.

За стеной музыка из кино, за спиной в метро,

Тронет все струны души начиная с до,

Отовсюду включая собственный дом.

Даже со стройки напротив бит отражает железобетон.

Без спора весь город делает так,

Чтобы я забил блокнот историями, чувствуй порами,

Но до сих пор ноль байт, пустая флэш, начнем отсюда.

Перехожу рубеж...

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват, если бит - это звук ламп,

Треск портящий лак.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват,

Если бит этот я впитываю, как меломан.

Довольно рано ощутил призвание меломана,

И все старания благодаря отца и мамы.

Стал обладателя вдруг я трехрядного баяна,

Хотя мечтал о самосвале и подъемном кране.

Рьяная рука была слева и упрямой справа,

Ноты не поддавались, я таки нашел управу.

И выстроились в ряд дотоле никчемные звуки,

С той поры с музыкой мы други - не умрем от скуки.

И пока вконтакте ты, в твиттере или в фейсбуке,

Я накатываю бас каждой капли в ухи.

Музыка лекарство брат от скуки, бытовухи,

Чтобы ум не стал вдруг сухим все в этом духе.

Вижу мелодии повсюду и в посуде.

По сути даже вдыхании хриплом при простуде.

Я слышу джаз фьюги, ляск прутьев,

В очереди в фаст фуде что-то настукиваю.

Прости меня, рассудок, время не остудит,

Страсть к музыке, что выбрали раз на распутье.

Творим ее сейчас и так еще не раз будет,

И я не сомневаюсь услышат нас люди.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват, если бит - это звук ламп,

Треск портящий лак.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват,

Если бит этот я впитываю, как меломан.

Eén element geselecteerd terwijl nul bytes,

Ik zal een blanco blad invullen met spelende muziek.

Muziek speelt uit alle luidsprekers

Dat is zelfs kapot in huizen en salons dus.

Op alle radiofrequenties en tv-zenders,

Van gewone koffie- en geweitavernes.

Als ik omhoog kijk naar de Chroesjtsjov-vloeren,

Waarschijnlijk houdt iemand daar natuurlijk erg van rap.

Daar in de verte Query of Homan of Nelly of Nas,

Iedereen pompte de ingang.

Speel een launcher of iets gewaagds

Van een nieuwe auto, van een bak met bodykits.

Achter de muur is muziek uit de bioscoop, achter de rug in de metro,

Raakt alle snaren van de ziel van tot,

Overal, ook in je eigen huis.

Zelfs vanaf de tegenoverliggende bouwplaats weerspiegelt de bit gewapend beton.

Zonder een geschil doet de hele stad dat

Zodat ik het notitieboekje vul met verhalen, de poriën voel,

Maar nog steeds nul bytes, lege flits, laten we vanaf daar beginnen.

Over de streep gaan...

Dag - vers, de dag is voorbij,

Ergens wordt gefluisterd, ergens wordt het geluid gedragen door de straten, huizen.

En het is niemands schuld als de beat het geluid van de lampen is

Crack verpest vernis.

Dag - vers, de dag is voorbij,

Ergens wordt gefluisterd, ergens wordt het geluid gedragen door de straten, huizen.

En niemand heeft schuld

Als ik dit beetje als een muziekliefhebber in me opneem.

Voelde al heel vroeg de roeping van een muziekliefhebber,

En alle inspanningen dankzij de vader en moeder.

Ik werd plotseling de eigenaar van een accordeon met drie rijen,

Hoewel hij droomde van een kiepwagen en een kraan.

De ijverige hand was aan de linkerkant en koppig aan de rechterkant,

Notes gaf niet toe, ik vond de raad toch.

En tot nu toe waardeloze geluiden op een rij,

Sindsdien zijn we bevriend met muziek - we zullen niet sterven van verveling.

En terwijl je op vkontakte bent, op twitter of facebook,

Ik rol de bas van elke druppel in mijn oren.

Muziek is een remedie broer voor verveling, het dagelijks leven,

Zodat de geest niet ineens droog wordt, alles in deze geest.

Ik zie overal melodieën en in gerechten.

In feite is zelfs inademing hees bij verkoudheid.

Ik hoor jazzfuga's, het strelen van twijgen,

In de rij bij een fastfoodrestaurant tik ik op iets.

Vergeef me, rede, de tijd zal niet afkoelen,

Passie voor muziek die ooit op een kruispunt werd gekozen.

We creëren het nu en het zal meer dan eens gebeuren,

En ik twijfel er niet aan dat mensen ons zullen horen.

Dag - vers, de dag is voorbij,

Ergens wordt gefluisterd, ergens wordt het geluid gedragen door de straten, huizen.

En het is niemands schuld als de beat het geluid van de lampen is

Crack verpest vernis.

Dag - vers, de dag is voorbij,

Ergens wordt gefluisterd, ergens wordt het geluid gedragen door de straten, huizen.

En niemand heeft schuld

Als ik dit beetje als een muziekliefhebber in me opneem.