Marquee Moon - Tom Verlaine

I remember

How the darkness doubled

I recall

Lightning struck itself.

I was listening

Listening to the rain

I was hearing

Hearing something else.

Life in the hive puckered up my night,

The kiss of death, the embrace of life.

There I stand neath the Marquee Moon Just waiting,

Hesitating…

I ain’t waiting

I spoke to a man

Down at the tracks.

I asked him

How he don’t go mad.

He said «Look here junior, don’t you be so happy.

And for Heaven’s sake, don’t you be so sad.»

Well a Cadillac

It pulled out of the graveyard.

Pulled up to me

All they said get in.

Then the Cadillac

It puttered back into the graveyard.

And me,

I got out again.

Ik herinner

Hoe de duisternis verdubbelde

Ik herinner me

De bliksem sloeg in.

Ik luisterde

Luisteren naar de regen

ik hoorde

Iets anders horen.

Het leven in de bijenkorf vertroebelde mijn nacht,

De kus des doods, de omhelzing van het leven.

Daar sta ik naast de Marquee Moon. Gewoon wachten,

Aarzelend…

Ik wacht niet

Ik sprak met een man

Beneden bij de sporen.

Ik vroeg hem

Hoe hij niet gek wordt.

Hij zei: "Kijk hier junior, wees niet zo blij.

En in godsnaam, wees niet zo bedroefd.»

Nou, een Cadillac

Het trok uit het kerkhof.

Naar me toe getrokken

Alles wat ze zeiden, stap in.

Dan de Cadillac

Het belandde terug op het kerkhof.

En ik,

Ik stapte weer uit.