The Dutchman - Tom Russell

The Dutchman is not the kind of man

To keep his thumb jambed in a dam that holds his dreams in.

But that’s a secret only Margaret knows.

When Amsterdam is golden

In the morning Margaret brings him breakfast.

She believes him.

He thinks the tulips bloom beneath the snow.

He’s mad as he can be, but Margaret only sees that sometimes.

Sometimes she sees her unborn children in his eyes.

Let us go to the banks of the ocean,

Where the walls rise a-bove the Zuider Zee.

Long a-go, I used to be a young man.

Now dear Margaret re-members that for me.

De Nederlander is niet het soort man

Om zijn duim vast te houden in een dam die zijn dromen in bedwang houdt.

Maar dat is een geheim dat alleen Margaret weet.

Als Amsterdam goud is

's Ochtends brengt Margaret hem ontbijt.

Ze gelooft hem.

Hij denkt dat de tulpen onder de sneeuw bloeien.

Hij is gek als hij kan zijn, maar Margaret ziet dat maar af en toe.

Soms ziet ze haar ongeboren kinderen in zijn ogen.

Laten we naar de oevers van de oceaan gaan,

Waar de muren verrijzen tot boven de Zuiderzee.

Lang geleden was ik een jonge man.

Beste Margaret herinnert zich dat voor mij.