Benediction: Edward Abbey - Tom Russell

«Benedicto: May your trails be crooked,

winding, lonesome, dangerous,

leading to the most amazing view.

May your mountains rise into and above the clouds.

May your rivers flow without end,

meandering through pastoral valleys tinkling with bells,

past temples and castles and poets' towers into a dark

primeval forest where tigers belch and monkeys howl,

through miasmal and mysterious swamps and down into

a desert of red rock, blue mesas,

domes and pinnacles and grottos of endless stone,

and down again into a deep vast ancient unknown chasm

where bars of sunlight blaze on profiled cliffs,

where deer walk across the white sand beaches,

where storms come and go as lightning clangs upon the

high crags, where something strange and more beautiful

and more full of wonder than your deepest dreams waits

for you­ beyond the next turning of the canyon walls.»

«Benedicto: Mogen uw paden krom zijn,

kronkelende, eenzaam, gevaarlijk,

wat leidt tot het meest geweldige uitzicht.

Mogen uw bergen in en boven de wolken rijzen.

Mogen uw rivieren stromen zonder einde,

kronkelend door pastorale valleien die rinkelen met klokken,

langs tempels en kastelen en dichterstorens in een donker

oerwoud waar tijgers boeren en apen huilen,

door miasmale en mysterieuze moerassen en naar beneden in

een woestijn van rode rots, blauwe plateaus,

koepels en pinakels en grotten van eindeloze steen,

en weer naar beneden in een diepe uitgestrekte oude onbekende kloof

waar balken van zonlicht schitteren op geprofileerde kliffen,

waar herten over de witte zandstranden lopen,

waar stormen komen en gaan terwijl de bliksem op de

hoge rotsen, waar iets vreemds en mooiers is

en vol verwondering dan je diepste dromen wachten

voor u voorbij de volgende bocht van de wanden van de kloof.»