Guadalupe - Tom Russell

There are ghosts out in the rain tonight

High up in those ancient trees

Lord, I’ve given up without a fight

Another blind fool on his knees

And all the gods that I’d abandoned here

Begin to speak in simple tongues

Lord, suddenly I’ve come to know

There are no roads left to run

Now it’s the hour of dogs a barking

That’s what the old ones used to say

It’s first light or it’s sundown

Before the children cease their play

And when the mountains glow like mission wine

And turn gray like a Spanish roan

Ten thousand eyes will stop to worship

Then turn away and head on home

And she is reaching out her arms tonight

And, yes, my poverty is real

I pray roses shall rain down again

From Guadalupe on her hill

And who am I to doubt these mysteries

Cured in centuries of blood and candle smoke

I am the least of all your pilgrims here

But I am most in need of hope

She appeared to Juan Diego

And she left her image on his cape

Five hundred years of sorrow

Have not destroyed their deepest faith

But here I am your ragged disbeliever

Old doubting Thomas drowns in tears

As I’ve watched your church sink through the earth

Like a heart borne down through fear

And she is reaching out her arms tonight

And, yes, my poverty is real

I pray roses shall rain down again

From Guadalupe on her hill

And who am I to doubt these mysteries?

Cured in centuries of blood and candle smoke

I am the least of all your pilgrims here

But I am most in need of hope

I am the least of all your pilgrims here

But I am most in need of hope

Er zijn spoken in de regen vanavond

Hoog in die eeuwenoude bomen

Heer, ik heb het opgegeven zonder strijd

Weer een blinde dwaas op zijn knieën

En alle goden die ik hier had achtergelaten

Begin te spreken in eenvoudige talen

Heer, plotseling ben ik erachter gekomen

Er zijn geen wegen meer om te rennen

Nu is het het uur van honden die blaffen

Dat zeiden de oude altijd

Het is het eerste licht of het is zonsondergang

Voordat de kinderen stoppen met spelen

En wanneer de bergen gloeien als missiewijn

En grijs worden als een Spaanse roan

Tienduizend ogen zullen stoppen om te aanbidden

Draai je dan om en ga naar huis

En vanavond strekt ze haar armen uit

En ja, mijn armoede is echt

Ik bid dat rozen weer zullen regenen

Van Guadalupe op haar heuvel

En wie ben ik om aan deze mysteries te twijfelen

Genezen in eeuwen van bloed en kaarsrook

Ik ben de minste van al je pelgrims hier

Maar ik heb het meest behoefte aan hoop

Ze verscheen aan Juan Diego

En ze liet haar afbeelding op zijn cape

Vijfhonderd jaar van verdriet

Hebben hun diepste geloof niet vernietigd

Maar hier ben ik je haveloze ongelovige

Oude twijfelende Thomas verdrinkt in tranen

Terwijl ik je kerk door de aarde heb zien zinken

Als een hart dat door angst wordt gedragen

En vanavond strekt ze haar armen uit

En ja, mijn armoede is echt

Ik bid dat rozen weer zullen regenen

Van Guadalupe op haar heuvel

En wie ben ik om aan deze mysteries te twijfelen?

Genezen in eeuwen van bloed en kaarsrook

Ik ben de minste van al je pelgrims hier

Maar ik heb het meest behoefte aan hoop

Ik ben de minste van al je pelgrims hier

Maar ik heb het meest behoefte aan hoop