Guantanamera - Tino Rossi

Guantanamera, ma ville Guantanamera

Guantanamera, ma ville Guantanamera

C'était un homme en déroute

C'était son frère sans doute

Il n’avait ni lieu, ni place

Et sur les routes de l’exil

Sur les sentiers, sur les places

Il s’en allait loin de sa ville

Guantanamera, ma ville Guantanamera

Guantanamera, ma ville Guantanamera

Là-bas sa maison de misère

Etait plus blanche que le coton

Les rues de sable et de terre

Sentaient le rhum et le melon

Sous leur jupon de dentelles

Dieu que les femmes étaient belles

Guantanamera, ma ville Guantanamera

Guantanamera, ma ville Guantanamera

Il me reste toute la terre

Mais je n’en demandais pas tant

Quand j’ai passé la frontière

Il n’y avait rien devant

J’allais d’escale en escale

Loin de ma terre natale

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Hij was een verwarde man

Het was waarschijnlijk zijn broer

Het had geen plaats, geen plaats

En op de wegen van ballingschap

Op de paden, op de pleinen

Hij ging weg uit zijn stad

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Daar zijn huis van ellende

Was witter dan katoen

De straten van zand en vuil

Rook naar rum en meloen

Onder hun kanten onderrokken

God de vrouwen waren mooi

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Guantanamera, mijn stad Guantanamera

Ik heb al het land over

Maar ik heb niet zoveel gevraagd

Toen ik de grens overstak

Er was niets voor de boeg

Ik ging van tussenstop naar tussenstop

Ver van mijn geboorteland