Écris-Moi - Tino Rossi

Quando tu sei partita

mi hai donato una rosa,

oggi è triste e sfiorita

come questo mio cuor.

L’ho bagnata di pianto

per ridarle la vita,

ma il tuo amore soltanto

la può far rifiorir.

Scrivimi,

non tenermi più in pena,

una frase, un rigo appena

calmeranno il mio dolor.

Sarè forse l’addio

che vuoi dare al cuore mio.

Scrivimi,

non lasciarmi così.

Tu non scrivi e non torni,

ti sei fatta di gelo,

così passano i giorni

senza amore per me.

Mentre folle ti chiamo

forse un altro ti bacia

ed io solo che t’amo

devo pianger per te.

È tua madre che mi scrive

che tu sposi un gran signor.

Questo gelido addio

è un insulto al amor mio.

Scrivimi

se felice sei tu…

Toen je wegging

je gaf me een roos,

vandaag is het droevig en vervaagd

zoals dit hart van mij.

Ik baadde haar met tranen

om het weer tot leven te brengen,

maar alleen jouw liefde

het kan het weer laten bloeien.

Schrijf me,

maak me geen zorgen meer,

een zin, slechts een regel

ze zullen mijn pijn kalmeren.

Misschien wordt het vaarwel

die je aan mijn hart wilt geven.

Schrijf me,

laat me niet zo achter.

Je schrijft niet en je komt niet terug,

je maakte jezelf van vorst,

zo gaan de dagen voorbij

zonder liefde voor mij.

Terwijl ik gek ben bel ik je

misschien kust iemand anders je

en ik alleen die van je hou

Ik moet om je huilen.

Het is je moeder die me schrijft

dat je met een grote heer trouwt.

Dit ijzige afscheid

het is een belediging voor mijn liefde.

Schrijf me

als je gelukkig bent ...