Поезда - Тима Белорусских

Я с тобой, чтоб не потухало твоё пламя,

Чтоб чтоб стала ярче наша цветовая гамма.

Я для тебя остался б самым-самым-самым,

Но снова просыпаться рано.

Мёрзнем или нет — не важно, ведь я весь стеклянный,

Пока ты греешь себя только холодной ванной.

Моя проблема в том, что-что я постоянный,

Но мы прям никак нет (вообще никак).

И вновь уходят вдаль последние поезда.

Мне снова нужно бежать на встречу в наши места.

Ты только не уходи, прошу тебя в сотый раз -

Я очень тебя люблю, ты тоже, но не сейчас.

И вновь уходят вдаль последние поезда.

Мне снова нужно бежать на встречу в наши места.

Ты только не уходи, прошу тебя в сотый раз -

Я очень тебя люблю, ты тоже, но не сейчас.

Чух-чух-чух.

И вот мы снова далеко от дома -

И я возвращаюсь абсолютно незнакомым.

Тебе вряд ли обо мне что-то где-то напомнит,

Но мне уже не важно, ведь тобой я переполнен.

Тебя уже мне не поймать никак, и мне не важно почти.

Впопыхах глотаю кислород хриплым.

Прости из-за того, что не успел воплотить сны,

Где мы вдвоём в одном вагоне мечты!

Просто вези меня, куда глядят твои фары.

Я ловлю все пейзажи и забываю бульвары.

Миллионы вариантов путей ведут только к тебе, и недаром.

Не волнуйся, я рядом - храню очаг и подарок!

Медленно таяли дни и недели

Пока я впопыхах меняю берег.

Бегу, чтобы сказать, что ты не с теми;

Чтобы хоть как-то осветлить твою темень.

А вообще, даже остался бы тенью.

Не твоей, а твоего вагона.

Чтобы просто быть рядом,

Без этих гонок.

И вновь уходят вдаль последние поезда.

Мне снова нужно бежать на встречу в наши места.

Ты только не уходи, прошу тебя в сотый раз -

Я очень тебя люблю, ты тоже, но не сейчас.

И вновь уходят вдаль последние поезда.

Мне снова нужно бежать на встречу в наши места.

Ты только не уходи, прошу тебя в сотый раз -

Я очень тебя люблю, ты тоже, но не сейчас.

И вновь уходят вдаль последние поезда.

Мне снова нужно бежать на встречу в наши места.

Ты только не уходи, прошу тебя в сотый раз -

Я очень тебя люблю, ты тоже, но не сейчас.

Ik ben bij je zodat je vlam niet uitgaat,

Om onze kleuren helderder te maken.

Ik zou het meest-me-de-meest voor jou blijven,

Maar weer vroeg wakker.

Bevriezen of niet - het maakt niet uit, want ik ben helemaal van glas,

Terwijl je jezelf alleen verwarmt met een koud bad.

Mijn probleem is dat ik permanent ben

Maar dat doen we gewoon niet (helemaal niet).

En weer vertrekken de laatste treinen in de verte.

Ik moet weer naar een bijeenkomst in onze plaatsen rennen.

Ga gewoon niet, ik smeek je voor de honderdste keer -

Ik hou heel veel van je, jij ook, maar niet nu.

En weer vertrekken de laatste treinen in de verte.

Ik moet weer naar een bijeenkomst in onze plaatsen rennen.

Ga gewoon niet, ik smeek je voor de honderdste keer -

Ik hou heel veel van je, jij ook, maar niet nu.

Cho-choo-choo.

En hier zijn we weer ver van huis -

En ik kom volledig onbekend terug.

Het is onwaarschijnlijk dat iets je ergens aan mij zal herinneren,

Maar het kan me niet meer schelen, want ik ben vol van jou.

Ik kan je niet meer vangen, en het maakt me bijna niet uit.

Haastig slik ik zuurstof schor in.

Vergeef me dat ik mijn dromen niet heb kunnen waarmaken

Waar we samen in één droomauto zijn!

Rijd me gewoon naar de plek waar je koplampen kijken.

Ik vang alle landschappen en vergeet de boulevards.

Miljoenen paden leiden alleen naar jou, en met een goede reden.

Maak je geen zorgen, ik ben in de buurt - ik bewaar de haard en het geschenk!

Langzaam smeltende dagen en weken

Terwijl ik haast heb om van oever te veranderen.

Ik ren om te zeggen dat je niet bij hen bent;

Om op de een of andere manier je duisternis te verlichten.

Over het algemeen zou hij zelfs een schaduw blijven.

Niet van jou, maar van jouw auto.

Gewoon om in de buurt te zijn

Zonder deze races.

En weer vertrekken de laatste treinen in de verte.

Ik moet weer naar een bijeenkomst in onze plaatsen rennen.

Ga gewoon niet, ik smeek je voor de honderdste keer -

Ik hou heel veel van je, jij ook, maar niet nu.

En weer vertrekken de laatste treinen in de verte.

Ik moet weer naar een bijeenkomst in onze plaatsen rennen.

Ga gewoon niet, ik smeek je voor de honderdste keer -

Ik hou heel veel van je, jij ook, maar niet nu.

En weer vertrekken de laatste treinen in de verte.

Ik moet weer naar een bijeenkomst in onze plaatsen rennen.

Ga gewoon niet, ik smeek je voor de honderdste keer -

Ik hou heel veel van je, jij ook, maar niet nu.