La festa - The Zen Circus

Guardo le specchio e mi tremano le mani

Dovrei lavorare ma lo farò domani

La pelle cambia, l’inchiostro e le sue storie

Sei la cicatrice che voglio mostrare

Per chi si vergogna, per chi non si piace

Da questa ferita entra un po' di luce

La verità è che ti immagino soltanto

Dentro a tutti quanti, come in uno specchio

Ieri ero un bambino, neanche troppo buono

Ma non ho capito oggi cosa sono

È volato in fretta fuori dalla testa

Come quando bevi troppo ad una festa

Ma la tristezza passerà

E un altro cuore esploderà

Alla stazione o dentro un bar

Anche il giornale scriverà

Che cosa siamo in fondo noi

Di fronte a questa immensità

Tu non dimenticarlo mai

E vai dove vuoi

Tu ascolti il sangue che ti scorre attraverso

Io guardo la luna e ci vedo me stesso

C'è chi conta i soldi e chi conta i voti

Io conto le ossa che tieni sulla schiena

Tutte le le lacrime che abbiamo versato

Hanno fatto il mare che hai navigato

Ma la tristezza passerà

E finalmente libera

Da questa razionalità?

La gente ci consolerà

Che cosa siamo in fondo noi

Due gocce in questa umanità

Tu non dimenticarlo mai

Resta se lo vuoi

Ik kijk in de spiegel en mijn handen trillen

Ik zou moeten werken, maar ik zal het morgen doen

De huid verandert, de inkt en zijn verhalen

Jij bent het litteken dat ik wil laten zien

Voor degenen die zich schamen, voor degenen die zichzelf niet mogen

Er komt een beetje licht uit deze wond

De waarheid is dat ik me je alleen maar inbeeld

In iedereen, zoals in een spiegel

Gisteren was ik een kind, niet al te best

Maar ik begreep niet wat ze vandaag zijn

Vloog snel uit mijn hoofd

Zoals wanneer je te veel drinkt op een feestje

Maar het verdriet gaat voorbij

En een ander hart zal ontploffen

Op het station of in een bar

De krant schrijft ook

Wat zijn we uiteindelijk?

Geconfronteerd met deze onmetelijkheid

Dat vergeet je nooit

En ga waar je wilt

Je luistert naar het bloed dat door je heen stroomt

Ik kijk naar de maan en ik zie mezelf erin

Er zijn er die het geld tellen en er zijn er die de stemmen tellen

Ik tel de botten op je rug

Alle tranen die we hebben vergoten

Ze maakten de zee waarop je zeilde

Maar het verdriet gaat voorbij

En eindelijk gratis

Vanuit deze rationaliteit?

Mensen zullen ons troosten

Wat zijn we uiteindelijk?

Twee druppels in deze mensheid

Dat vergeet je nooit

Blijf als je wilt