Atto secondo - The Zen Circus

A chi come noi recita, ma non lo sa

A chi si sente offeso, a chi «finché la barca va»

Agli uomini di spirito e di volontà

Quanto spirito ci vuole per dar fuoco alla città?

Autocombustione, la fine di una band

Il duomo di Milano vi scoppia in faccia ed è il big bang

Gommone, portami via da questa città

Che era mia ora è degli idioti, che democrazia

Agli sceriffi di paese, con la casetta verde

Che fa rima con «merde» ma noi siamo educati

Al popolo sovrano, ai sudditi fedeli

A sorreta, a fratete, a tutti i miei pensieri

Un outlet infinito, è ciò che meritate

L’inferno non esiste, ma somiglia a Rimini d’estate

Gommone, portami via da questa città

Che era mia ora è degli idioti, che democrazia

Aan degenen die ons leuk vinden, maar het niet weten

Voor degenen die zich beledigd voelen, voor degenen "zolang de boot gaat"

Aan mannen van geest en wil

Hoeveel geestkracht is er nodig om de stad in brand te steken?

Zelfverbranding, het einde van een band

De kathedraal van Milaan barst in je gezicht en het is de oerknal

Bijboot, haal me weg uit deze stad

Wat nu van mij was, zijn idioten, wat een democratie

Naar de stadssheriffs, met het groene huis

Wat rijmt op "merde" maar we zijn beleefd

Aan het soevereine volk, aan de trouwe onderdanen

Een sorreta, een fratete, naar al mijn gedachten

Een oneindige uitlaat is wat je verdient

De hel bestaat niet, maar het lijkt wel Rimini in de zomer

Bijboot, haal me weg uit deze stad

Wat nu van mij was, zijn idioten, wat een democratie